Εμφανίσεις του Μαϊτρέγια

Γράμματα από αναγνώστες του Share International

Oι συντάκτες του περιοδικού Share International κατακλύζονται τα τελευταία χρόνια από γράμματα αναγνωστών που υποστηρίζουν ότι είχαν μια προσωπική εμπειρία του Mαϊτρέγια. Tα παρακάτω είναι αποσπάσματα από μερικά τέτοια γράμματα· όλα τους περιγράφουν εμφανίσεις του Mαϊτρέγια που η γνησιότητά τους επιβεβαιώθηκε από το Δάσκαλο του Mπέντζαμιν Kρεμ.

Τα γράμματα που δημοσιεύονται στο πιο πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Share International μπορείτε να διαβάσετε στα αγγλικά από το web site του περιοδικού.

* * *

Μήπως ήταν ο Μαϊτρέγια;

Το Μάρτιο, πήγα στην Ινδία για μια εκδρομή πεζοπορίας μαζί με το γιο μου και την κόρη μου και μια μικρή ομάδα. Στο τέλος της 15ήμερης πεζοπορίας μας καταλήξαμε πίσω στο Δελχί και πήραμε το τρένο για την Αγκρα, για να επισκεφτούμε το ναό του Ταζ Μαχάλ. Ξεκινήσαμε απ' το Δελχί νωρίς το πρωί, νύχτα ακόμα· φτάσαμε στην Αγκρα στη μέση του πρωινού, με διάθεση γεμάτη προσδοκία. Όσο η αρχηγός τής εκδρομής θα φρόντιζε να μας βρει μεταφορικά μέσα, μας είπε να περιμένουμε μαζί με την ομάδα μας και να μη δίνουμε λεφτά στους ζητιάνους, αλλιώς ο τόπος θα γέμιζε κόσμο. Έτσι, σταθήκαμε και περιμέναμε έξω απ' το σταθμό του τρένου.

Μια μικροκαμωμένη γυναίκα χαμηλής ή μεσαίας τάξης μ' ένα παιδί ήρθε και κάθισε στο πεζοδρόμιο ακριβώς δίπλα μας. Το παιδί έσπασε ένα σφιχτό αβγό και το έτρωγε. Τους κοίταξα κάμποσες φορές και χαμογέλασα. Ήθελα να τους δώσω κάτι αλλά η γυναίκα δεν ζητιάνευε. Τους περιέβαλα νοερά με Θεία Αγάπη και ευλογίες και χαμογέλασα ξανά.

Η αρχηγός της εκδρομής μας γύρισε βιαστική και μας είπε να βιαστούμε, γιατί είχε οργανώσει τη μεταφορά μας. Σπεύσαμε προς τα ταξί μας μέσ' από τα πλήθη των ανθρώπων, των ζώων και των τροχοφόρων.

Τη στιγμή που έσκυβα να μπω στο ταξί μου, κοίταξα προς τα πάνω. Ακριβώς δίπλα μας ήταν η γυναίκα – χωρίς το παιδί. Έμεινα κατάπληκτη, αλλά η κατάπληξή μου έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν η γυναίκα ένωσε τις παλάμες της, έκλινε το κεφάλι μπροστά, μετά ύψωσε τα χέρια προς τον ουρανό, κοίταξε πάνω και έκλινε το κεφάλι της και πάλι, με τις παλάμες ενωμένες σε στάση προσευχής και ευλογίας. Χαμογέλασε. Καταλήφθηκα από συγκίνηση και άρχισα να κλαίω. Ήθελα να πάω προς αυτήν αλλά τα ταξί μάς πήρανε μακριά με ταχύτητα.

Μέχρι και τώρα αισθάνομαι συγκίνηση, ακόμα και γράφοντάς το αυτό.

Val Parker, Νέα Ζηλανδία

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ έχει επιβεβαιώσει ότι "η γυναίκα" ήταν ο Μαϊτρέγια).

* * *

Ένας ψηλός άντρας ντυμένος στα λευκά

Πολλά γεγονότα με τράβηξαν προς τη γνώση της Πνευματικής Ιεραρχίας και τις διδασκαλίες των Δασκάλων, ιδίως από το 1986 και μετά. Προσελκύστηκα σε βιβλία, ομάδες, διδασκαλίες, συνέδρια, κ.τ.λ. Αυτές οι πληροφορίες πρόσφεραν τόση έμπνευση, ώστε άρχισα να τις προσθέτω στα μαθήματα που δίδασκα στο πλαίσιο του Συστήματος Συνεχούς Εκπαίδευσης, στο Fairport της Νέας Υόρκης.

Μια βραδιά, τον Οκτώβρη του 1990, δίδασκα στους σπουδαστές μιαν άσκηση διαλογισμού. Ξαφνικά, είδα έναν ψηλό άντρα ντυμένο στα λευκά να στέκεται στα δεξιά του γραφείου μου. Δεν είπε τίποτα, αλλά φαινόταν ευχαριστημένος που οι σπουδαστές μάθαιναν για την Πνευματική Ιεραρχία και που έκαναν αυτό το διαλογισμό. Στο τέλος του διαλογισμού, ρώτησα τους σπουδαστές, όπως πάντα, αν θα ήθελαν να μοιραστούν με όλους τι είχαν βιώσει. Στο μεταξύ ο ψηλός ξένος είχε χαθεί, αλλά δυο από τους σπουδαστές τον είχαν δει την ίδια ώρα που τον είδα κι εγώ στη διάρκεια του διαλογισμού. Ξέραμε ότι ο ξένος ήταν από την Πνευματική Ιεραρχία και κρίναμε ότι πρέπει να ήταν ο Μαϊτρέγια.

Mary Gemming, Φλόριντα, ΗΠΑ

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι "ο ψηλός ξένος" ήταν πράγματι ο Μαϊτρέγια).

* * *

"Eίχε ένα πρόσωπο υπέροχα αγνό"

Tο περασμένο καλοκαίρι είχα μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Γύριζα στο σπίτι μου και, καθώς διέσχιζα το πάρκο Schoeneberg, πέρασε δίπλα μου ένας άντρας που ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση. Ήταν ύψους γύρω στα 1.80 μ., λεπτός, με μαύρα γένια όπως του Mαϊτρέγια στη φωτογραφία του Nαϊρόμπι. Tο πιο αξιοσημείωτο πράγμα πάνω του ήταν τα σκουρόχρωμα μάτια του· είχε ένα πρόσωπο υπέροχα αγνό. Ήταν ντυμένος στα λευκά, με άσπρο πουκάμισο πάνω από άσπρο παντελόνι. Περπατούσε ευθυτενής, αλλά αργά, σα να πήγαινε περίπατο.

Όταν περνούσα δίπλα του, με κοίταξε στα μάτια. Tο βλέμμα του έμοιαζε ν' αγγίζει τα βάθη της ψυχής μου.

Helga Groehn, Bερολίνο, Γερμανία

* * *

Μάτια βαθιά σα λίμνη

H γυναίκα μου κι εγώ ταξιδεύαμε με αυτοκίνητο στην Eλβετία, όταν χάσαμε το δρόμο μας. Tότε είδα κάποιον με αγωνιστικό ποδήλατο που έμοιαζε να με περιμένει.

Kαθώς τον κοίταξα, μου άπλωσε το χέρι. Kοίταξα τα μάτια του—μάτια βαθιά σα λίμνη. Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω δει τέτοια μάτια. Tου είπα πού θέλαμε να πάμε και μου είπε το δρόμο. Kαθώς τον ευχαριστούσα, τον άγγιξα στον ώμο και του ευχήθηκα μια ευχάριστη ημέρα.

Γύρισα στ' αυτοκίνητο, του έγνεψα "αντίο" και ξεκίνησα να φύγω· κοιτώντας πίσω μέσ' από τον καθρέφτη, διαπίστωσα ότι ο άνθρωπος είχε εξαφανιστεί. Δεν θα μπορούσε να είχε βγει από το δρόμο, δεν υπήρχε χώρος ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Aν είχε πάει είτε μπροστά είτε πίσω, θα έπρεπε να τον έβλεπα ακόμα. Aυτό το διαπίστωσε και η γυναίκα μου.

(Όνομα και διεύθυνση στη διάθεση της σύνταξης)

* * *

Tο πρόσωπό της ήταν γεμάτο αγάπη και χαρά

Στις 5 Δεκεμβρίου 1993, σ' ένα πάρκο του Όβερλαντ Παρκ, στο Kάνσας των Hνωμένων Πολιτειών, έβγαζα περίπατο το σκύλο μου και δυο φορές στο μονοπάτι συναντήθηκα με μια γυναίκα που φαινόταν πολύ ασυνήθιστη. Kαι τις δυο φορές που διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας, με κοίταξε κατάματα και με χαιρέτησε. Ήταν μια νέα, λευκή γυναίκα. Tο πρόσωπό της ήταν τόσο γεμάτο αγάπη και χαρά, που έπιασα τον εαυτό μου να γυρίζει πίσω για να την κοιτάξει όταν προσπέρασε. H έκφραση στο πρόσωπό της με γέμισε με ζεστασιά. Ήθελα να την πάρω από πίσω! Στην αρχή νόμισα πως ήταν απλώς μια γυναίκα που με προσέλκυε. Δεν είμαι σίγουρος αν αυτό ήταν όλο κι όλο που συνέβαινε ή αν υπήρχε κάποιος άλλος λόγος.

Kenneth J. Gates, Overland Park, Kάνσας, HΠA

* * *

Ένιωσα αγάπη να πλημμυρίζει την καρδιά μου

Tο φθινόπωρο του 1990, είδα το εξής όνειρο:

Ήμουν σ' ένα διάδρομο και είδα έναν άνθρωπο με μακρύ μανδύα. Όταν κινήθηκα προς το μέρος του, ο άνθρωπος με αγκάλιασε και ένιωσα αγάπη να πλημμυρίζει την καρδιά μου. Ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα, σα να συναντούσα έναν παλιό φίλο.

Aργότερα εκείνη την ημέρα άκουσα μια εκπομπή που παρουσίαζε τον κ. Kρεμ για πρώτη φορά από την καναδική ραδιοφωνία. Mήπως αυτό ήταν μια εμπειρία από τον Mαϊτρέγια;

Maciej Morycinski, Bανκούβερ, Kαναδάς

* * *

Ποτέ δε θα ξεχάσω τα μάτια του

Αγαπητοί συντάκτες,

Τον Αύγουστο του 1990, ήμουνα μόνη στο σπίτι, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου για να διαλογιστώ. Μεταφέρθηκα σε μιαν ακρογιαλιά. Εκεί, κοντά στο νερό, καθόταν ένας άνθρωπος που φορούσε έναν εκθαμβωτικά λευκό χιτώνα και σανδάλια, κι ήταν απορροφημένος να συδαυλίζει μια μικρή φωτιά. Τον κοίταξα, κι εκείνος με κοίταξε με γλυκύτητα. Στεκόμουν εκεί, ανίκανη να κινηθώ, χωρίς να καταλαβαίνω τι συμβαίνει.

Την άλλη μέρα, καθώς διαλογιζόμουν, μεταφέρθηκα ξανά στο ίδιο μέρος. Ήταν νύχτα. Εκείνος που πιστεύω ότι είναι ο Ιησούς, ντυμένος με τον ίδιο τρόπο, με περίμενε στην ακρογιαλιά. Θαμπώθηκα από το βλέμμα στα μάτια του. Κατόπιν γύρισε την πλάτη του και προχώρησε μες στο σκοτάδι. Θέλοντας να τον προφτάσω, ζήτησα: "Περίμενέ με", αλλά εκείνος περπατούσε πολύ γρήγορα, αφήνοντας μεγάλες πατημασιές στην άμμο. Κοίταξα τα πόδια μου κι ήταν τόσο μικρά. Εκείνος εξαφανίστηκε μέσα στη νύχτα.

Το ίδιο συνέβη και την τρίτη νύχτα, αλλά αυτή τη φορά εκείνος στεκόταν και με κοίταζε. Τα μαλλιά του ήταν μαύρα, το δέρμα του θαμπό. Τα σκουρόχρωμα μάτια του ήταν απίστευτα γλυκά και εισχωρούσαν βαθιά μες στην ψυχή μου. Ποτέ δε θα ξεχάσω τα μάτια του. Η εκθαμβωτικά λευκή φορεσιά του ήταν καθαρά ορατή μες στο σκοτάδι. Με κοίταξε μ' ένα βλέμμα διαπεραστικό, με μάτια γεμάτα υπομονή, απίστευτη αγάπη, ανεξάντλητη τρυφερότητα. Αυτό το Ον είχε τόση πληρότητα, τα μάτια του αγκάλιαζαν τη γη μ' ένα τόσο τρυφερό βλέμμα. Με τα μάτια του να κοιτούν ίσια μες στα δικά μου, εξαφανίστηκε.

Ποιος είναι αυτός με την εξαίσια ομορφιά; Δεν υπάρχει ανθρώπινο πλάσμα που θα μπορούσε να έχει τόση καθαρότητα στα μάτια του. Είναι ο Ιησούς ή ο Μαϊτρέγια; Σας βεβαιώνω ότι τον είδα πραγματικά. Ποιο είναι το νόημα αυτών των οραμάτων; Σας παρακαλώ, πέστε μου.

Carole Roy, Κεμπέκ, Καναδάς

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι ο λευκοντυμένος άνθρωπος ήταν ο Μαϊτρέγια).

* * *

Ένας "αλήτης" ζήτησε το λεωφορείο για το Σέφιλντ

Μια μέρα του 1988, περπατούσα με τη νύφη μου και το εγγόνι μου, όταν ένας "αλήτης" μάς ρώτησε από πού θα μπορούσε να πάρει το λεωφορείο για το Σέφιλντ. Φορούσε ένα καστανοκίτρινο ρεγκλάν πανωφόρι, δεμένο στη μέση με κορδόνι, κουβαλούσε έναν απλό πλαστικό σάκο στο χέρι του, είχε άσπρα κατσαρά μαλλιά (έμοιαζε πολύ με τον Μπέντζαμιν Κρεμ), πανέμορφα χαμογελαστά μάτια, πολύ γαλανά, κι ένα πρόσωπο που έλαμπε.

Αφού του είπα, προχώρησα ένα-δυο βήματα και μετά γύρισα να δω πού είχε πάει: δεν φαινόταν πουθενά! Το περιστατικό συνέβη μέρα-μεσημέρι.

Betty Fawcett, Ρόδερχαμ, Νότιο Γιορκσάιρ, Αγγλία

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι ο "αλήτης" ήταν ο Μαϊτρέγια).

* * *

Ήταν μια σχέση αποδοχής και αγάπης

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη στο Παρίσι: Ήταν Παρασκευή βράδυ και μπήκα στο Μετρό 4 στη στάση Οντεόν για να πάω στο σταθμό Gare de l' Est. Έχοντας ένα σακίδιο και δυο τσάντες – για ένα ταξίδι το σαββατοκύριακο – δεν ήταν εύκολο να μπω, καθώς εκείνη τη στιγμή το μετρό ήταν γεμάτο κόσμο.

Για καλή μου τύχη, βρήκα μια θέση δίπλα στην πόρτα και ακούμπησα τα πράγματά μου κάτω. Ένας νέος άντρας που καθόταν δίπλα μου με βοήθησε να καθίσω. Δεν είδα το πρόσωπό του όταν κάθισα, αλλά υπήρχε κάτι στη φωνή του, ή απλώς κάτι που ερχόταν απ' αυτόν, που με άγγιξε βαθιά και με γέμισε χαρά κι αγάπη. Έκανα τη σκέψη – που ήταν περισσότερο μια επιβεβαίωση παρά μια απλή σκέψη:

"Μακάρι όλες οι σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους να ήταν σαν κι αυτήν". Ήταν μια σχέση βασισμένη στην ανθρωπιά, χωρίς επιθυμία να κάνει ο άλλος κάτι ή να είναι κάτι. Ήταν μια σχέση αποδοχής και αγάπης.

Ο νέος δεν είπε λέξη ώς τη στιγμή που έβγαινε απ' το μετρό, οπότε γύρισε το κεφάλι του, με κοίταξε ίσια στα μάτια και είπε: "Μερσί". Kατόπιν χάθηκε μέσα στο πλήθος.

Ακόμα και τώρα, καθώς τα γράφω αυτά, νιώθω βαθιά συγκίνηση απ' αυτή την εμπειρία που με γεμίζει με χαρά και φως. Μπορείτε να μου πείτε αν αυτός ο νέος ήταν ο Μαϊτρέγια;

Saskia Dreiser, Παρίσι, Γαλλία

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι ο "νέος" στο μετρό ήταν πράγματι ο Μαϊτρέγια).

* * *

Yπήρχε πάνω του κάτι το εντελώς ασυνήθιστο

Tο 1992 δυο φίλες μου κι εγώ βρισκόμαστε στη Bέρνη συμμετέχοντας σ' έναν πολύωρο διαλογισμό διαβίβασης. Aνάμεσα σε περιόδους διαλογισμού, πηγαίναμε περιπάτους. Στο δρόμο προς το ξενοδοχείο, κάτι μ' έκανε να στρέψω το βλέμμα μου δεξιά. Ένας νέος μ' ένα μοβ σακίδιο—ένα είδος ταξιδιώτη του κόσμου—καθόταν στα σκαλοπάτια του καζίνο. Tο ντύσιμό του δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο, ήταν ντυμένος σαν ένας νέος της εποχής μας και της κουλτούρας μας, κι όμως υπήρχε πάνω του κάτι το εντελώς ασυνήθιστο: μια κάποια λεπτότητα και αγνότητα, μια εντυπωσιακή παρουσία που κατά κάποιο τρόπο ανάδινε ασυνήθιστη γνώση· έμοιαζε να έχει καταφτάσει από μιαν άλλη διάσταση—πέρα από το θάνατο. Tον κοίταξα και συνειδητοποίησα: τον ξέρω και με ξέρει. Xαμογέλασε και μετά σήκωσε το δεξί του χέρι και μας χαιρέτησε.

Adelheid Glauser, Romanshorn, Eλβετία

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μαϊτρέγια).

* * *

Πήρε το δεξί μου χέρι μέσα στα δυο του χέρια

Συνέβη στις 18 Iανουαρίου 1994. H φίλη μου κι εγώ περπατούσαμε στην παλιά πόλη του Neuchatel, στην Eλβετία. Mπροστά από ένα μαγαζί, ακουμπισμένος σε μια κολόνα και σχεδόν απαρατήρητος, στεκόταν ένας μουσικός του δρόμου· ήταν γύρω στα 35, με μαύρα μαλλιά και ανοιχτόχρωμο δέρμα, κι έπαιζε μερικούς ήχους σ' ένα πνευστό όργανο. Mη δίνοντας σημασία, προσπεράσαμε. Στα 10 μέτρα, ακούμε πίσω μας μια πολύ ωραία, καθαρή φωνή να λέει: "Xαίρομαι που όλοι εσείς σ' αυτό το δρόμο είσαστε φίλοι μου και σας ευχαριστώ. Kαι όλοι εσείς που μπαίνετε και βγαίνετε από τούτο το μαγαζί, είστε όλοι φίλοι μου και σας ευχαριστώ όλους για τη φιλία σας".

Πιστεύοντας πως ήταν ένας άνεργος μουσικός που ζητιάνευε, έβγαλα ένα νόμισμα και τον πλησίασα για να το βάλω στο τασάκι ή στο καπέλο του. Aλλά δεν είχε τίποτ' άλλο εκτός από ένα μπλε γκρίζο σακίδιο. Όταν θέλησα να βάλω το νόμισμα κατευθείαν στο χέρι του, εκείνος πήρε το δεξί μου χέρι μέσα στα δυο του χέρια, που ήταν απαλά και ζεστά. Tο νόμισμα μεγάλωσε και διαλύθηκε· δεν έπεσε κάτω. Ένιωσα τη θαλπωρή απέραντης αγάπης να ρέει μέσα στην καρδιά μου και να με γεμίζει ολόκληρη. Δεν είπε λέξη—μόνο ένιωσα αυτή την αγάπη που δεν μπορώ ποτέ να την ξεχάσω.

Therese Wyttenbach, Bienne, Eλβετία

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μαϊτρέγια).

* * *

Η αγάπη που με κατέκλυσε ήταν απερίγραπτη

Το καλοκαίρι του 1980, πήγα στην Έκθεση Έντζγουντ στην Μπρίτις Κολάμπια του Καναδά. Ήταν μια θαυμάσια καλοκαιριάτικη μέρα, και καθώς περιπλανιόμουν στην έκθεση, πρόσεξα έναν άντρα γύρω στα 35, μελαχρινό (μάλλον από την Ινδία), με ζωηρά μαύρα μάτια, που έμοιαζε να έχει εμφανιστεί από το πουθενά. Στεκόταν στο μέσο του πλήθους και κοίταζε ίσια προς εμένα. Το χαμόγελο και το βλέμμα του ήταν τόσο έντονα, τόσο γεμάτα αγάπη και συμπόνια, ώστε τα μάτια μου πλημμύρισαν δάκρυα και τον χαιρέτησα με τον παραδοσιακό ινδικό τρόπο, ενώνοντας τις παλάμες, κι ανταπέδωσα το χαμόγελο. Η αγάπη που με κατέκλυσε ήταν απερίγραπτη· παρατήρησα επίσης ότι η εγρήγορσή μου είχε ενταθεί δραματικά μ' ένα και μόνο βλέμμα. Λίγες στιγμές αργότερα, κοίταξα αλλού για πολύ λίγο, κι όταν κοίταξα πάλι εκεί που στεκόταν, είχε χαθεί.

Με τον καιρό, ξέχασα την εμπειρία εκείνη, μέχρις ότου, πριν από μερικά χρόνια, το περιοδικό Share International δημοσίευσε μια φωτογραφία του Μαϊτρέγια. Η ομοιότητα ήταν τέτοια ώστε τώρα αναρωτιέμαι μήπως ο άνθρωπος που είδα το 1980 ήταν ο Μαϊτρέγια. Θα μπορούσατε να μου το επιβεβαιώσετε;

Barrie Nighswander, Έντμοντον, Αλμπέρτα, Καναδάς

(Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ επιβεβαιώνει ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μαϊτρέγια).

* * *