Μικρή σελίδα για τον Μαϊτρέγια | Το μοίρασμα των πόρων
Παγκόσμια ειρήνη ... μόνο αν μοιράσουμε
Από το 1977 μέχρι το 1982, ο Μαϊτρέγια μετέδωσε τηλεπαθητικά στον Μπέντζαμιν Κρεμ αποσπάσματα από τις διδασκαλίες Του, στη διάρκεια των ταχτικών διαλέξεων του Κρεμ στο Λονδίνο. Ένα θέμα στο οποίο επανέρχεται συχνά είναι η ανάγκη να δώσουμε τέλος στα βάσανα εκατομμυρίων ανθρώπων που πεινούν ή λιμοκτονούν στον κόσμο μας, έναν κόσμο που έχει πλεόνασμα τροφίμων. Αυτή η ανισορροπία είναι ένας από τους κύριους λόγους της επιστροφής του Μαϊτρέγια αυτή την εποχή.
"Πώς μπορείτε", ρωτάει ο Μαϊτρέγια, "να είστε ευχαριστημένοι με τους τρόπους διαβίωσης μέσα στους οποίους τώρα ζείτε· όταν εκατομμύρια λιμοκτονούν και πεθαίνουν μες στην εξαθλίωση· όταν οι πλούσιοι περιφέρουν επιδεικτικά τα πλούτη τους μπρος στους φτωχούς· όταν κάθε άνθρωπος είναι εχθρός του πλησίον του· όταν κανένας δεν εμπιστεύεται τον αδερφό του; Για πόσο ακόμα πρέπει να ζήσετε έτσι, φίλοι Μου; Για πόσο ακόμα μπορείτε να βαστάξετε αυτό τον ξεπεσμό;".
Από το 1979 που δόθηκε αυτό το μήνυμα, συγκλονιστήκαμε από τη φρίκη της πείνας στην Αιθιοπία και τη Σομαλία, και από τη συνεχιζόμενη εξαθλίωση που επικρατεί σε άλλες χώρες. Βαθμιαία φτάσαμε στο σημείο ν' αναγνωρίσουμε ότι η πείνα στον κόσμο όχι μόνο είναι ηθικά απαράδεκτη, αλλά δεν είναι καν αναγκαία ή αναπόφευκτη, αφού δεν οφείλεται στην έλλειψη τροφίμων ή στην αδυναμία να παραχθεί αρκετή τροφή, αλλά στις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αδικίες που παράγουν τη φτώχεια.
Οι φτωχοί είναι εκείνοι που πεινούν, είτε ζουν σε "αναπτυγμένη" είτε σε "αναπτυσσόμενη" χώρα, και αυτή η φτώχεια διατηρείται και επιδεινώνεται τόσο από εθνικούς όσο και από διεθνείς θεσμούς. Έτσι το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών όλο και μεγαλώνει· αυτό το χάσμα αποτελεί τώρα τη μεγαλύτερη ξεχωριστή απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.
Μια από τις στάσεις ζωής που κρατούν αυτούς τους θεσμούς αμετάβλητους είναι η 'βολεμένη' αδιαφορία. Ο Μαϊτρέγια αποκαλεί την αδιαφορία ρίζα κάθε κακού στον κόσμο. Αυτή κάνει άτομα και θεσμούς "ν' αποξενώνονται από τις πραγματικότητες της ζωής" και μας εμποδίζει να βρίσκουμε αποτελεσματικές λύσεις στα προβλήματά μας. "Η αδιαφορία τελικά είναι αυτοκαταστροφική και ολόκληρες κοινωνίες μπορούν να χαθούν από αυτήν".
Ο Μαϊτρέγια καθιστά σαφές ότι μπορούμε, αν το θελήσουμε, ν' αλλάξουμε τους τρόπους μας και να δώσουμε τέλος στην πείνα και στη μνημειώδη αλληλουχία κρίσεων που αντιμετωπίζουμε τώρα και που είναι δημιουργήματα του ανθρώπου:
"Τα προβλήματα της ανθρωπότητας είναι πραγματικά αλλά όχι άλυτα. Η λύση βρίσκεται στο χέρι σου. Πάρε τις ανάγκες του αδερφού σου ως μέτρο της δράσης σου και λύσε τα προβλήματα του κόσμου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος."
Όταν αρχίσουμε ν' ακολουθούμε αυτή τη συμβουλή και καθιερώσουμε την αρχή του μοιράσματος από κοινού των πόρων, λαοί και έθνη θ' αρχίσουν να εμπιστεύονται το ένα το άλλο· από τη στιγμή που θα υπάρχει εμπιστοσύνη, θα υπάρξει και δικαιοσύνη· και από τη στιγμή που θα υπάρχει δικαιοσύνη για όλους, θα έχουμε γνήσια και διαρκή ειρήνη.
* * *