Διαλογισμός διαβίβασης
ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗΣ: Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ
Το ακόλουθο άρθρο επικεντρώνεται στο ρόλο του έργου της διαβίβασης στην εξέλιξη του μαθητή, με ιδιαίτερη αναφορά στα βιώματα του μαθητή καθώς αυτός ή αυτή προχωρεί στο εξελικτικό μονοπάτι. Προέρχεται από μια ομιλία του Μπέντζαμιν Κρεμ σ' ένα διήμερο εργαστήρι διαλογισμού στην Ολλανδία το 1987.
Μαθητής είναι εκείνος που παίρνει συνειδητά μέρος στο εξελικτικό ταξίδι. Εννοείται ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα εξελίσσεται· έχει εξελιχθεί από το σημείο του αρχέγονου ανθρώπου-ζώου μέχρι το σημείο που είμαστε σήμερα. Για ανείπωτους αιώνες, αυτή η εξέλιξη συνέβαινε και συμβαίνει λίγο-πολύ ασυνείδητα. Η ατομική ψυχή έρχεται στην ενσάρκωση πάλι και πάλι, καθώς την παρασύρει στην εξελικτική πορεία ο μαγνήτης της ίδιας τής εξέλιξης. Ο μαθητής, όμως, αναλαμβάνει έναν πολύ συνειδητό ρόλο σ' αυτή την πορεία που οδηγεί σ' έναν πολύ συγκεκριμένο προορισμό.

Μαθητής είναι κάποιος που γνωρίζει ότι υπάρχει ένας προορισμός κι επιζητεί να προαγάγει ο ίδιος την εξέλιξή του μ' έναν πολύ συνειδητό τρόπο. Ο προορισμός που βλέπει είναι, φυσικά, η τελειοποίηση – η απελευθέρωση από την ανάγκη να ενσαρκώνεται στον πλανήτη. Ο μαθητής συνειδητά και με τη θέλησή του υποβάλλεται στις αναγκαίες πειθαρχίες για να φτάσει τελικά σ' αυτό τον προορισμό.

Μέχρι τώρα, όταν μιλούσα ή έγραφα για το διαλογισμό διαβίβασης, έδινα βασικά έμφαση στην υπηρετική του πλευρά. Με την απλή πράξη τού να κάθονται τα άτομα σε μια ομάδα διαβίβασης και να επιτρέπουν στους Δασκάλους της Ιεραρχίας να διαβιβάζουν τις ενέργειές Τους μέσ' από τα τσάκρα της ομάδας, επιτελούν υπηρεσία ανεκτίμητη.

Αλλά, εκτός από ένα πεδίο υπηρεσίας, η διαβίβαση προσφέρει και άλλα ακόμα. Δεν είναι δυνατόν να διαβιβάζονται μέσ' από μια ομάδα αυτές οι μεγάλες πνευματικές δυνάμεις και να μην επιφέρουν ταυτόχρονα τη μεταμόρφωση αυτών των ατόμων. Καθώς οι ενέργειες περνούν μέσ' από τα τσάκρα, διεγείρουν και αυξάνουν τη δραστηριότητα των διαφόρων τσάκρα, και πάνω απ' όλα της καρδιάς, του λαιμού και του κεφαλιού. Γι' αυτό το λόγο, ο διαλογισμός διαβίβασης είναι κατά πάσα πιθανότητα η πιο χρήσιμη μέθοδος προσωπικής ανάπτυξης που προσφέρεται σε οποιοδήποτε άτομο σήμερα.

Λάγια γιόγκα

Ο θιβετανός Δάσκαλος Τζιαλ Κουλ, που έδωσε στον κόσμο τις Διδασκαλίες της Αλίκης Μπέιλι, έγραψε για μια εξειδικευμένη μορφή της λάγια γιόγκα – της γιόγκα των ενεργειών – που θα είναι, είπε, η γιόγκα της εποχής που έρχεται, της Εποχής του Υδροχόου.

Αυτή η εξειδικευμένη μορφή της λάγια γιόγκα είναι ο διαλογισμός διαβίβασης. Είναι στην πραγματικότητα συνδυασμός δύο μορφών γιόγκα – της λάγια γιόγκα, ή γιόγκα των ενεργειών, και της κάρμα γιόγκα, ή γιόγκα της υπηρεσίας. Συνθέτει τις δυο πιο δυνατές μεθόδους εξελικτικής προόδου που μας είναι γνωστές.

Είναι ένας ομαδικός διαλογισμός, και για να τελείται σωστά χρειάζεται το σχηματισμό ομάδων. Η εισαγωγή του στον κόσμο κατέστη δυνατή μόνο τώρα, στην αυγή της εποχής του Υδροχόου, γιατί μόνο τώρα αρχίζουν οι μαθητές να εργάζονται σε ομαδικό σχηματισμό.

Όλες οι μορφές διαλογισμού που αναπτύχθηκαν στη διάρκεια των τελευταίων 2.000 χρόνων, δηλαδή κάτω από την επίδραση της ενέργειας των Ιχθύων, είναι ατομικοί διαλογισμοί. Έχουν δημιουργηθεί με σκοπό να φέρουν τον άνθρωπο σ' επαφή με την ψυχή, οδηγώντας τελικά στην ενοποίηση με την ψυχή. Όταν, μέσ' από το διαλογισμό, επιτευχθεί η επαφή με την ψυχή, η ψυχή μπορεί τότε να δώσει τόνωση και τελικά ν' αναλάβει τον έλεγχο του οχήματός της – του άντρα ή της γυναίκας σ' ενσάρκωση. Χάρη στο διαλογισμό, σχηματίζεται βαθμιαία ένα κανάλι, ένας αγωγός από την προσωπικότητα προς την ψυχή. Ο αγωγός αυτός λέγεται 'αντακάρανα'. Ταυτόχρονα, η ψυχή οικοδομεί αυτόν τον ίδιο αγωγό από πάνω προς τα κάτω, προς την αντανάκλασή της, την προσωπικότητα. Αυτή η διεργασία αρχίζει ακριβώς πριν από την πρώτη μύηση.

Υπάρχουν πέντε μεγάλα σημεία κρίσης που σηματοδοτούν την εξελικτική πορεία. Είναι οι πέντε μυήσεις προς την τελειοποίηση ή Απελευθέρωση. Μετά την πέμπτη μύηση, ο άνθρωπος δεν χρειάζεται πια να ενσαρκώνεται σ' αυτόν τον πλανήτη. Αυτές οι πέντε μεγάλες διευρύνσεις της συνείδησης – γιατί αυτό ουσιαστικά είναι οι μυήσεις – δεν καλύπτουν παρά μόνο τις τελευταίες λίγες ενσαρκώσεις της εξελικτικής διαδρομής, μιας διαδρομής που αρχίζει από τον άνθρωπο-ζώο και φτάνει ώς τον απόλυτα ελευθερωμένο Δάσκαλο.

Χρειάζονται κυριολεκτικά εκατοντάδες χιλιάδες ενσαρκωτικές εμπειρίες ώσπου να καταστεί δυνατή η προετοιμασία του ατόμου για την πρώτη μύηση. Όταν η ψυχή βλέπει το όχημά της να πλησιάζει προς εκείνο το σημείο και να απέχει ίσως τέσσερις ή πέντε ενσαρκώσεις από την πρώτη μύηση, φέρνει το όχημά της – τον άντρα ή τη γυναίκα του φυσικού επιπέδου – σ' επαφή με κάποια μορφή διαλογισμού.

Η πρώτη αυτή επαφή μπορεί να είναι πραγματικά ελάχιστη· το άτομο ακούει να γίνεται λόγος για το διαλογισμό, προσπαθεί να τον δοκιμάσει για λίγο, του αφιερώνει ίσως ένα μικρό μέρος του χρόνου του. Τελικά έρχεται μια ζωή όπου το άτομο αφιερώνει ένα σημαντικό μέρος του χρόνου του στην άσκηση κάποιας μορφής διαλογισμού. Δεν είναι η προσωπικότητα εκείνη που επιζητεί το διαλογισμό· η προσωπικότητα εξαναγκάζεται ν' αρχίσει αυτή τη διεργασία γιατί την ωθεί προς αυτήν η ψυχή. Μ' αυτή την έννοια, η ψυχή είναι ο πρώτος Δάσκαλος.

Μεγάλη διεύρυνση της συνείδησης

Όταν, μετά από αρκετές ζωές σοβαρότερης προσέγγισης στο διαλογισμό, το άτομο είναι πια έτοιμο για την πρώτη μύηση, ο Δάσκαλος κάνει την εμφάνισή Του και οδηγεί, δοκιμάζει και προετοιμάζει το άτομο γι' αυτή την πρώτη διεύρυνση της συνείδησης.

Σ' ενσάρκωση τώρα υπάρχουν περίπου 800.000 άνθρωποι που έχουν πάρει την πρώτη μύηση (φυσικά, υπάρχουν πολλοί άλλοι που έχουν περάσει αυτή την εμπειρία αλλά δεν είναι σ' ενσάρκωση τώρα). Από τα πέντε δισεκατομμύρια που είναι ο πληθυσμός του κόσμου, 800.000 δεν είναι πάρα πολλοί. Από εκείνους που έχουν πάρει τη δεύτερη μύηση, βρίσκονται σ' ενσάρκωση μόνο 240.000 περίπου· από τους μύστες της τρίτης μύησης υπάρχουν μόνο 2.000 με 3.000. Από εκείνους που έχουν πάρει την τέταρτη μύηση, μόνο 450 περίπου βρίσκονται στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Οι αριθμοί είναι πραγματικά πολύ μικροί. Το ενδιαφέρον σήμερα είναι ότι η διεργασία επιταχύνεται τώρα εκπληκτικά. Σήμερα, μερικά εκατομμύρια άνθρωποι στέκονται στο κατώφλι της πρώτης μύησης. Γι' αυτό και η Ιεραρχία, για πρώτη φορά μετά από αμέτρητες χιλιάδες χρόνια, επιστρέφει τώρα στον καθημερινό κόσμο – οι μαθητές Τούς έλκουν μαγνητικά στον κόσμο.

Ο δόκιμος μαθητής παρακολουθείται και δοκιμάζεται από ένα Δάσκαλο, παραμένοντας στις παρυφές τού άσραμ του Δασκάλου. Όταν περάσει τις δοκιμασίες του και είναι έτοιμος, διαβαίνει την πύλη της μύησης, εισέρχεται στην Ιεραρχία και γίνεται μαθητής. Αυτό είναι το ξεκίνημα ενός ταξιδιού χωρίς επιστροφή – ο μαθητής 'καίει τα πλοία του' πίσω του. Έχει τη δυνατότητα να σπαταλήσει πολλές ζωές, να καθυστερήσει την πρόοδό του, αλλά δεν μπορεί να γυρίσει πραγματικά προς τα πίσω, να πάει αντίθετα προς το ρεύμα της εξέλιξης.

Αρχίζει τότε μια περίοδος όπου μια μεγάλη μάχη διεξάγεται ανάμεσα στην ψυχή του και την προσωπικότητά του. Ο άντρας ή η γυναίκα στο φυσικό επίπεδο γίνεται το πεδίο μιας μάχης για επικράτηση ανάμεσα στην επιθυμητική ζωή της προσωπικότητας και στην πνευματική ζωή της ψυχής. Τελικά, έστω κι αν αυτό πάρει χρόνο, η ψυχή, όντας ισχυρότερη, επικρατεί.

Η μάχη μπορεί να μαίνεται για πολλές ζωές. Κατά μέσο όρο, χρειάζονται έξι ή εφτά ενσαρκώσεις για να πάει κανείς από την πρώτη μέχρι τη δεύτερη μύηση. Είναι ένας αγώνας πολύ σκληρός και, στην αρχή, οδυνηρός για το μαθητή. Βρίσκει τον εαυτό του να δέχεται ερεθίσματα και διέγερση σε όλα τα μέτωπα – στο νοητικό, το συναισθηματικό και το φυσικό επίπεδο. Τα τρία του σώματα διεγείρονται και τονώνονται όσο ποτέ πριν. Η μάχη πρέπει να διεξαχθεί ταυτόχρονα και στα τρία μέτωπα. Τη στιγμή που νομίζει ότι τα βγάζει πέρα με τον εχθρό που προσβάλλει τα φυσικά του σύνορα, διαπιστώνει ότι δέχεται εισβολή στο συναισθηματικό μέτωπο. Συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις της προσωπικότητάς του για ν' απωθήσει τον εχθρό και ανακαλύπτει ότι στο νοητικό πεδίο και στο φυσικό πεδίο υπάρχουν και πάλι δυνάμεις που του κάνουν επίθεση από πίσω. Τελικά, η εξάντληση και μόνο της μάχης τον αναγκάζει να παραδοθεί.

Γίνεται δεκτός ως μαθητής, με επίβλεψη και εκπαίδευση από ένα Δάσκαλο, κι εργάζεται τώρα πιο κοντά στο κέντρο του Ασραμ ενός Δασκάλου. Ανακαλύπτει τότε ότι δεν είναι μόνος, ούτε ποτέ ήταν μόνος, όπως νόμιζε· ότι στην πραγματικότητα είναι μέλος μιας ομάδας, που τα μέλη της συνήθως δεν έχουν ποτέ συναντηθεί στο φυσικό επίπεδο. Εργάζεται υπό την επίβλεψη, όχι αμέσως ενός Δασκάλου, αλλά ενός μαθητή ενός από τους Δασκάλους. Διαπιστώνει ότι η μάχη μαίνεται όλο και πιο άγρια, ώσπου φτάνει σ' ένα σημείο περίπου στα μισά του δρόμου ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη μύηση.

Μια μικρή αναλαμπή φωτός

Ξαφνικά, διακρίνει μια μικρή αναλαμπή φωτός στην άκρη μιας μακριάς σήραγγας. Διαπιστώνει ότι το φυσικό σώμα υπακούει τώρα στη θέλησή του και ότι το πιο ατίθασο απ' όλα τα σώματα, το αστρικό του σώμα, αρχίζει τώρα να ελέγχεται (έστω κι αν αυτό γίνεται μόνο δυο ή τρεις φορές στις εκατό!). Αυτό του δίνει θάρρος – βλέπει ένα δρόμο μπροστά του. Η μάχη δεν έχει πάψει, αλλά βλέπει ότι, αν επιμείνει, υπάρχει ελπίδα.

Τότε ανακαλύπτει ότι έχει έρθει σ' επαφή με άλλους ανθρώπους στο πλαίσιο κάποιας ομαδικής εργασίας. Διαπιστώνει ότι αυτοί οι άλλοι άνθρωποι έχουν ακριβώς τα ίδια βιώματα, τις ίδιες δυσκολίες, και συνειδητοποιεί ότι αυτά τα βιώματα κι οι δυσκολίες είναι συνυφασμένα με τη βαθμιαία έξοδό του από την αμάθεια, τις ψευδαισθήσεις και τις πλάνες του και με την αυξανόμενη ικανότητά του να βλέπει τον κόσμο και την πραγματικότητα και τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι.

Για να επιτευχθούν όλα αυτά, δόθηκε στον κόσμο ο διαλογισμός. Αυτός είναι η καταλυτική διεργασία που επιτρέπει στην ψυχή να δημιουργήσει μια τέτοια κατάσταση στη σχέση της με την αντανάκλασή της. Η ψυχή αποχτά όλο και μεγαλύτερο έλεγχο του οχήματός της, νοητικά, αστρικά και φυσικά, μεταβάλλοντάς το σε μια όλο και καθαρότερη αντανάκλαση του εαυτού της. Ο στόχος της είναι να μεταμορφώσει το όχημά της σε μια τέλεια αντανάκλαση του εαυτού της. Αυτό το πετυχαίνει με το να τονώνει το δονητικό ρυθμό τού καθενός από τα τρία σώματα (του φυσικού, του αστρικού και του νοητικού), ώσπου να δονούνται και τα τρία στην ίδια, λίγο-πολύ, συχνότητα.

Η ψυχή δεν βιάζεται. Έχει απεριόριστο χρόνο, γιατί δεν σκέφτεται καν με χρονικούς όρους. Μόνο ο άντρας ή η γυναίκα, η προσωπικότητα, είναι εκείνη που έχει το αίσθημα ότι αυτή η διαδικασία δεν λέει να τελειώσει. Έχουμε την εντύπωση ότι δεν πρόκειται ποτέ να ελευθερωθούμε απ' αυτούς τους φυσικούς, αστρικούς και νοητικούς περιορισμούς που μας εμποδίζουν να εκφραστούμε ως η Ψυχή, το πνευματικό ον που ξέρουμε ότι είμαστε, και που η πνευματική του νοημοσύνη, αγάπη και θέληση, όταν εκδηλώνονται, είναι ακτινοβόλα. Όταν τελικά φτάσει εκείνο το σημείο, μπορεί να γίνει η τρίτη μεγάλη διεύρυνση της συνείδησης.

Αυτή, η τρίτη μύηση, είναι ορόσημο στην εξελικτική πορεία. Από τη σκοπιά των Δασκάλων, αυτή είναι η πρώτη αληθινή μύηση. Τις δυο πρώτες μυήσεις τις βλέπουν ως μυήσεις προετοιμασίας γι' αυτή την πρώτη αληθινή μύηση της ψυχής, στην οποία ο άνθρωπος γίνεται για πρώτη φορά πραγματικά έμ-ψυχος – κι επομένως θεϊκός. Μέχρι τότε η θεία φύση υπάρχει μέσα του αλλά μόνο ως δυνατότητα.

Δυο παράγοντες

Δυο παράγοντες οδηγούν σ' αυτό το σημείο: ο διαλογισμός κάποιας μορφής, που φέρνει τον άνθρωπο σ' επαφή με την ψυχή· ο άλλος παράγοντας είναι η υπηρεσία – κάποια μορφή αλτρουιστικής υπηρεσίας.

Γιατί υπηρεσία; Τι έχει η υπηρεσία που την κάνει τόσο σημαντική; Είναι ίσως ευκολότερο να διακρίνει κανείς την αξία της επιστημονικής άποψης του διαλογισμού, αλλά της υπηρεσίας γιατί; Η υπηρεσία είναι η παρόρμηση της ψυχής. Η ψυχή δεν γνωρίζει παρά μόνο υπηρεσία· αυτή είναι η φύση της. Η ψυχή έρχεται στην ενσάρκωση για να υπηρετήσει το Σχέδιο της εξέλιξης του Λόγου, του Ουράνιου Ανθρώπου που 'εμψυχώνει' τον πλανήτη μας.

Αμέσως μόλις ένας άνθρωπος έρθει σ' επαφή με την ψυχή, αυτός ο άνθρωπος αυθόρμητα θέλει να υπηρετήσει μέσ' από κάποια μορφή υπηρεσίας. Το άτομο μπορεί να κάνει ή να μην κάνει πράξη αυτή την επιθυμία για υπηρεσία, αλλά η ψυχή προς τα εκεί θα το ωθεί. Αν, ακούγοντας την παρότρυνση της ψυχής, το άτομο προσφέρει υπηρεσία, όλα πάνε καλά· ο σκοπός της ψυχής εκπληρώνεται, οι ενέργειες της ψυχής χρησιμοποιούνται σωστά. Αν, μέσ' από το διαλογισμό, το άτομο δέχεται το ερέθισμα από την ψυχή, αλλά δεν το χρησιμοποιεί για να προσφέρει υπηρεσία, η ενέργεια της ψυχής 'κακοφορμίζει' μέσα του, παράγει στρες, στατικότητα. Το άτομο αρρωσταίνει ή γίνεται νευρωτικό. Μπορείτε, συνεπώς, να καταλάβετε, πόσο σημαντικό είναι, ανταποκρινόμενοι στο ερέθισμα της ψυχής που φέρνει ο διαλογισμός, να χρησιμοποιούμε την ενέργεια που δεχόμαστε για να προσφέρουμε υπηρεσία.

Ο διαλογισμός διαβίβασης συγκεντρώνει και τις δυο αυτές προϋποθέσεις. Η υπηρεσία, η πράξη τού να κάθεσαι και να διαλογίζεσαι με μια ομάδα διαβίβασης έτσι ώστε οι ενέργειες να μπορούν να διαβιβάζονται μέσ' από σένα, επιτρέπει στους Δασκάλους να επιβλέπουν το διαλογισμό σου. Δεν είναι δυνατόν να κάνεις διαλογισμό διαβίβασης χωρίς να επιτελείς μια πράξη υπηρεσίας – αυτή είναι η φύση του. Δεν είναι δυνατόν να υπηρετείς μ' αυτόν τον τρόπο χωρίς ταυτόχρονα να προχωρείς στο εξελικτικό μονοπάτι, γιατί ο διαλογισμός διαβίβασης είναι σύνθεση δυο μορφών γιόγκα: της γιόγκα της Υπηρεσίας, ή κάρμα-γιόγκα, και της γιόγκα των Ενεργειών, ή λάγια-γιόγκα. Η ομορφιά του διαλογισμού διαβίβασης είναι ότι η άποψη της λάγια-γιόγκα γίνεται για λογαριασμό μας από τους Δασκάλους. Η άποψη της κάρμα-γιόγκα, της υπηρεσίας, είναι απλή και ελάχιστα απαιτητική σε χρόνο και ενέργεια, με τρόπο ώστε ακόμα και ο μεγαλύτερος τεμπέλης τού κόσμου μπορεί παρ' όλ' αυτά να δράσει με δυνατό τρόπο και να προσφέρει όφελος στον κόσμο.

Από την άποψη τώρα της λάγια-γιόγκα, της γιόγκα των ενεργειών, ακόμα και ο πιο τεμπέλης μπορεί να κάνει σπουδαία πρόοδο στο εξελικτικό μονοπάτι, γιατί οι Δάσκαλοι κάνουν όλη τη δουλειά. Οι Δάσκαλοι είναι ειδήμονες, επιστήμονες πρώτου μεγέθους. Κάθε δευτερόλεπτο κάθε ώρας διαβιβάζουν και μεταμορφώνουν τις ενέργειες από κάποια εξωπλανητική πηγή (προστατεύοντας την ανθρωπότητα από εκείνες που θα της ήταν βλαβερές).

Μπορείτε να φανταστείτε τι είναι να έχετε τόσο προχωρημένους επιστήμονες να επιβλέπουν το διαλογισμό σας; Και όμως, κάθε άνθρωπος που κάνει διαλογισμό διαβίβασης εισέρχεται σ' ένα πεδίο υπηρεσίας τόσο απλό που είναι προσιτό ακόμα και σ' ένα παιδί 12 χρονών, και ταυτόχρονα τόσο επιστημονικό ώστε γίνεται δυνατή η πιο απίστευτη πρόοδος στο εξελικτικό μονοπάτι. Είναι στην κυριολεξία ένα δώρο των Θεών, και εισάγεται στον κόσμο τούτη την εποχή, γιατί μόνο τώρα σχηματίζονται ομάδες μαθητών που είναι ικανές να δέχονται αυτές ενέργειες και να εργάζονται συνειδητά σε ομαδικό σχηματισμό.

Ο διαλογισμός διαβίβασης συνδυάζει, συνεπώς, αυτούς τους δυο πιο δυνατούς μοχλούς της εξελικτικής πορείας – τη λάγια-γιόγκα, τη γιόγκα των ενεργειών, και την κάρμα-γιόγκα, τη γιόγκα της υπηρεσίας. Ο βαθύτερος σκοπός του διαλογισμού διαβίβασης είναι να επιτρέψει στις ομάδες που τον κάνουν να προχωρήσουν γρήγορα στο μονοπάτι της μύησης.

* * *