Προτεραιότητες

Οι προκλήσεις του 21ου αιώνα

Συνέντευξη του Δασκάλου του Μπέντζαμιν Κρεμ στην Patricia Pitchon

Ο πληθυσμός του κόσμου θα μειωθεί Μέτρα για το περιβάλλον Εκπαίδευση για την ανάγκη αλλαγής Οικονομική κατάρρευση και μεταμόρφωση Πρώην Σοβιετική Ένωση Εθνικιστικές συγκρούσεις Ηνωμένες Πολιτείες Ένα δώρο υπηρεσίας
Οι μεγάλες προκλήσεις των ερχόμενων δεκαετιών, σύμφωνα με το βρετανό ιστορικό Πολ Κένεντι, θα είναι: μια δημογραφική έκρηξη, περιβαλλοντικές απειλές, και αλλαγές που θα ξεκινούν από την τεχνολογία. Οι ενδεχόμενοι τρόποι αλληλεπίδρασης αυτών των τριών παραγόντων και τα πιθανά αποτελέσματά τους εξετάζονται στο βιβλίο του "Προετοιμασία για τον εικοστό πρώτο αιώνα" (Random Ηouse, Νέα Υόρκη, 1993).

Αντιμετωπίζουμε σήμερα πληθυσμιακές εκρήξεις σε χώρες που είναι λιγότερο σε θέση να τις ανθέξουν. Π.χ., καθώς περισσότεροι άνθρωποι κόβουν περισσότερα δέντρα για καυσόξυλα στις αγροτικές περιοχές, αυτή η αποδάσωση προκαλεί διάβρωση του εδάφους που οδηγεί σε προϊούσα ερημοποίηση. Ανθρωποι που δεν μπορούν να βγάλουν το ψωμί τους στην ύπαιθρο παίρνουν το δρόμο για τις πόλεις, όπου η πίεση σε πόρους όπως οι συγκοινωνίες, η στέγη, η υγεία, το νερό και ο ηλεκτρισμός επιφέρει μερική ή και ολική κατάρρευση των υπηρεσιών. Σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές συχνά εισάγονται χωρίς επαρκή συντονισμό και ρίχνουν εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία. Επιπλέον, οι περιβαλλοντικές απειλές αφορούν ολόκληρη την υδρόγειο.

Ο Δάσκαλος του Μπέντζαμιν Κρεμ είχε την καλοσύνη ν' απαντήσει σ' ερωτήσεις πάνω σ' αυτά τα θέματα.

Ε. Είναι ακριβής η δημογραφική ανάλυση του Πολ Κένεντι στο βιβλίο του "Προετοιμασία για τον εικοστό πρώτο αιώνα";

Α. Και ναι και όχι. Αν ήταν να μη γίνει τίποτα, θα ήταν ακριβής. Αλλά, όπως το βλέπει η Ιεραρχία, αν οι αλλαγές που έχουν σχεδιαστεί τεθούν σ' εφαρμογή, τότε οι υποθέσεις στις οποίες στηρίζεται αυτή η ανάλυση θ' αποδειχτούν κατά μεγάλο μέρος τους εσφαλμένες – και ευτυχώς για την ανθρωπότητα.

Ε. Θα μπορούσατε να μας δώσετε μια ένδειξη των αλλαγών που απαιτούνται;

Α. Αυτές οι προβλέψεις στηρίζονται κυρίως στην υπόθεση ότι ο πληθυσμός αναπόφευκτα θα αυξηθεί. Αυτό δεν είναι σωστό. Είναι αλήθεια ότι πολλά έθνη αυξάνουν τον πληθυσμό τους με ανησυχητικό ρυθμό. Πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση (μέσα στο παρόν πολιτικό και οικονομικό κλίμα) και απορρέει, παραδόξως, τόσο από τη φτώχεια όσο και από την αυξανόμενη ευημερία. Αυτό συμβαίνει, λόγου χάρη, στην Αίγυπτο, όπου βλέπουμε την ανάπτυξη πλούτου σε μια βασικά φτωχή χώρα.

Η μεγάλη αλλαγή στην αύξηση του πληθυσμού θα έρθει ως συνέπεια της από κοινού κατανομής των πόρων του κόσμου. Όταν αυτή η αρχή τεθεί σ' εφαρμογή, θ' αλλάξει τον τρόπο που βλέπουν τη ζωή εκατομμύρια άνθρωποι. Η παλιά ιδέα ότι τα παιδιά είναι εγγυητές ασφάλειας για τους γονείς στα γεράματά τους θ' αλλάξει. Μια νέα αίσθηση ευεξίας κι ευημερίας θα δημιουργήσει τις συνθήκες μέσα στις οποίες ο πληθυσμός του κόσμου θα μειωθεί εντυπωσιακά, όπως αποδεικνύεται ξανά και ξανά, κάθε φορά που ένα έθνος περνάει από την υπανάπτυξη στην ανάπτυξη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πάψει να υπάρχει κρίση στην οικολογική ισορροπία του κόσμου, κρίση που απειλεί την ευημερία ακόμα και ενός ελαττωμένου πληθυσμού· αυτή η ανισορροπία πρέπει ν' αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα. Ο πληθυσμός του κόσμου είναι τώρα γύρω στα 5,5 δισεκατομμύρια. Αν υπάρχει οικολογική ισορροπία και λογικοί στόχοι βιοτικού επιπέδου, τούτος ο πλανήτης μπορεί άνετα να συντηρήσει 3 με 3,5 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό προϋποθέτει τη χρήση των παγκόσμιων πόρων με βιώσιμο ρυθμό.

Ε. Ποιες είναι οι σημαντικότερες απειλές σήμερα;

Α. Η μόλυνση του αέρα, των θαλασσών και του εδάφους. Αυτή είναι η υπ' αριθμόν ένα απειλή για την ανθρωπότητα και ευθύνεται για την κακή υγεία εκατομμυρίων και τους πρόωρους θανάτους αμέτρητων χιλιάδων. Μια αργή δηλητηρίαση του παγκόσμιου πληθυσμού συντελείται σ' όλο τον κόσμο και μόνο η εξαιρετική αντοχή του ανθρώπινου βιοσυστήματος επιτρέπει στην ανθρωπότητα να διατηρείται έστω και στο τωρινό της επίπεδο.

Δεύτερη απειλή είναι ο αποδεκατισμός των δασών του κόσμου. Οι επιπτώσεις της ερημοποίησης είναι μείζονες και καλά τεκμηριωμένες. Η ερημοποίηση επιτείνει το πρόβλημα της μόλυνσης, γιατί με κάθε δέντρο που χάνεται, χάνεται και οξυγόνο για την ατμόσφαιρα.

Η τρίτη απειλή είναι η υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας, το λεγόμενο φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αυτό θα έχει βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες στην ποιότητα της ζωής, που περιλαμβάνει και το κλίμα. Ο κύριος παράγοντας είναι η αύξηση των ερήμων στον κόσμο. Οι κλιματικές αλλαγές επηρεάζουν τα δάση, και θα μπορούσαν να κάνουν αναγκαίες τις μετακινήσεις μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού μέσα σε πολύ σύντομη χρονική περίοδο.

Ε. Ποια είναι τα κύρια μέτρα που απαιτούνται για να περιοριστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου;

Α. Η συνειδητοποίηση ότι πρόκειται για ένα πραγματικά παγκόσμιο πρόβλημα που πρέπει ν' αντιμετωπιστεί όχι ανεξάρτητα αλλά ως πρόβλημα που αφορά όλους τους λαούς χωρίς εξαίρεση· το μέγεθος της απειλής για την ανθρωπότητα χρειάζεται, συνεπώς, να αναγνωριστεί από τη Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Κάθε έθνος πρέπει να συμβάλει.

Ε. Μήπως η Διάσκεψη του Pίο ήταν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση;

Α. Ναι, αλλά με τη φανερή εξαίρεση της έλλειψης συνεργασίας μερικών μεγάλων εθνών, τα οποία αρνήθηκαν να υποστηρίξουν ψηφίσματα που θα είχαν κάνει την αρχή προς την αντιμετώπιση των προβλημάτων με ρεαλιστικό τρόπο. Επιπλέον, μερικά από τα έθνη αυτά είναι οι χειρότεροι υπαίτιοι του φαινομένου.

Ένα δεύτερο επείγον μέτρο είναι η δραστική μείωση της σπατάλης των πόρων του κόσμου, πράγμα που σημαίνει πλήρη μεταμόρφωση της οικονομικής δομής του κόσμου όπως την ξέρουμε σήμερα.

Αυτό θα καταστεί εφικτό μόνο όταν τα έθνη ως σύνολο αποδεχτούν τη δίκαιη ανακατανομή των πόρων, θέτοντας έτσι σ' εφαρμογή την αρχή του μοιράσματος από κοινού των πόρων. Θα διαπιστωθεί τότε ότι οι αληθινές ανάγκες όλων – για έναν πιο απλό τρόπο ζωής – μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς τη συνεχή μείωση της βιωσιμότητας του πλανήτη. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει στη μείωση του πληθυσμού του κόσμου και έτσι σε ένα διατηρήσιμο επίπεδο της οικολογικής βάσης του κόσμου.

Ε. Υπάρχει πιθανότητα να ληφθούν κάποια απ' αυτά τα μέτρα χωρίς την ανάδυση του Μαϊτρέγια;

Α. Για να είμαστε ρεαλιστές, όχι. Η ανθρωπότητα τούτη τη στιγμή παραείναι ιδιοτελής και διαιρεμένη κι έχει πολύ στενή οπτική γωνία για να δεχτεί αυτές τις αλλαγές. Αλλά όλο και περισσότερο, το κλίμα της αντίληψης των πραγμάτων αλλάζει, καθώς η οικολογική απειλή γίνεται όλο και πιο αισθητή στα έθνη.

Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι ισχυρά, επενδυμένα συμφέροντα, σε συνδυασμό με τον εφησυχασμό της ανθρωπότητας γενικά, εμποδίζουν την άσκηση της πολιτικής θέλησης για αλλαγή. Εκείνο που χρειάζεται είναι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα το οποίο θα φέρει την ανθρωπότητα πρόσωπο με πρόσωπο με τη φρίκη που θα ήταν αναπόφευκτη αν οι τωρινές τακτικές αφήνονταν να συνεχιστούν.

Αυτή η εκπαίδευση, πρέπει να το παραδεχτούμε, θα χρειαζόταν μια δυνατή φωνή, και μόνο ο Μαϊτρέγια, αναγνωρισμένος και τιμώμενος ως ο Παγκόσμιος Δάσκαλος, θα είχε το κύρος και την πειθώ που απαιτούνται. Με την καθοδήγησή Του, τα έθνη θ' αρχίσουν το έργο πρώτα της βελτίωσης (που θα παρατείνει τα χρονικά περιθώρια) και κατόπιν της θεραπείας της τωρινής κακής υγείας του Πλανήτη Γη. Ένας πιο απλός και πιο συνετός τρόπος ζωής είναι το κλειδί αυτής της θεραπείας. Η τωρινή αλόγιστη κατάχρηση των πόρων δεν μπορεί να αφεθεί να συνεχίζεται ανεξέλεγκτη. Όταν η ανθρωπότητα το συνειδητοποιήσει αυτό πραγματικά, θα λάβει τα αναγκαία μέτρα για να μειωθεί η κατανάλωση των πόρων, πράγμα που θα οδηγήσει στην αναγέννηση και τη σταθεροποίηση της υδρογείου.

Ε. Έχει επισημανθεί η αστάθεια της χρηματαγοράς. Οι χρηματιστηριακές συναλλαγές σε 24ωρη βάση αποτελούν ουσιαστικά μια υπερεθνική δύναμη πάνω στην οποία τα κράτη έχουν όλο και λιγότερο έλεγχο. Εκατομμύρια επενδυτές, εταιρίες και τράπεζες κερδοσκοπούν σε νομίσματα. Σήμερα πλέον οι χώρες φοβούνται να προχωρήσουν σε αναγκαίες αλλαγές, αν αυτές "προκαλούν ανησυχία στους διεθνείς επενδυτές", παρά το ότι η εξεύρεση πόρων για τις εγχώριες ανάγκες είναι μια προτεραιότητα. Όπως γράφει ο Πολ Κένεντι: "Η αγορά αυτή καθεαυτή δεν είναι υπόλογη σε κανέναν", και αφού οι έλεγχοι είναι ανεπαρκείς, μια "χρηματοοικονομική τήξη" είναι πάντα πιθανή. Μήπως το σοκ από ένα κραχ του χρηματιστηρίου θα "ταρακουνήσει" τη συνείδηση της ανθρωπότητας, μέσ' από τις κακουχίες που θα επακολουθήσουν;

Α. Πράγματι, πράγματι! Η ανθρωπότητα υποφέρει από πολύν καιρό από την αρρώστια της κερδοσκοπίας. Τα συμπτώματα αυτής της αρρώστιας είναι παγκόσμια φτώχεια, εγκληματικότητα, κατάχρηση ναρκωτικών, βία και πόλεμος. Η βασική της αιτία είναι η πανάρχαια ανθρώπινη απληστία που βασίζεται στη χωριστότητα και το φόβο.

Με επικεφαλής Τους το Χριστό (τον Κύριο Μαϊτρέγια), οι Δάσκαλοι θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να το δουν αυτό και να βιώσουν μια μεγαλύτερη αίσθηση της αλληλεξάρτησής τους. Και από μόνη της η παρουσία του Μαϊτρέγια, όταν θα είναι γνωστή σε όλους, θα συντελέσει κατά πολύ στο να γίνει εφικτή αυτή η μεταμόρφωση.

Όταν η ανθρωπότητα αποχτήσει αυτή την αίσθηση της αλληλεξάρτησης, θα χάσει το φόβο της και κατά συνέπεια την απληστία της. Φυσικά, αυτό δεν θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά ούτε και θ' αργήσει πολύ. Η οικονομική κατάρρευση και η μεταμόρφωση που θα προκύψει θ' αποδειχτούν δυνατοί δάσκαλοι. Οι σχετικοί περιορισμοί μιας μεταμορφωμένης οικονομίας θα φέρουν στην ανθρωπότητα μια νέα αίσθηση της πραγματικότητας, και μ' αυτό τον τρόπο οι αλλαγές θα είναι λογικές και αποδεκτές.

Ε. Οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, από την κατάρρευση του κομμουνισμού και μετά, αντιμετωπίζουν ποικίλες εθνικιστικές συγκρούσεις, εσωτερικές μετακινήσεις προσφυγικών πληθυσμών, απαρχαιωμένους κι επικίνδυνους πυρηνικούς αντιδραστήρες, βαριά μόλυνση του αέρα και του νερού σε πολλές περιοχές, διαταραγμένες εμπορικές ροές, καταρρέουσες υπηρεσίες υγείας, ανεπαρκή δίκτυα διανομής της τροφής και ανερχόμενη ανεργία. Αν γίνει ένα κραχ, θα επηρεάσει και αυτές τις χώρες;

Α. Οι επιπτώσεις ενός κραχ θα πλήξουν κατά κύριο λόγο τις αναπτυγμένες χώρες του κόσμου. Το χρηματιστήριο δεν έχει αναπτυχθεί ευρέως στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και συνεπώς αυτές οι χώρες θα πληγούν πολύ λιγότερο.

Ωστόσο, οι γενικότερες επιπτώσεις στον κόσμο θα επηρεάσουν και αυτές τις χώρες. Έχουμε εδώ το εξής παράδοξο: παρά την κατάρρευση του συστήματος που τις κρατούσε ενωμένες ως ένα έθνος, οι χώρες αυτές, αν μπορέσουν ν' αποφύγουν τις εθνικιστικές συγκρούσεις, βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση ως προς τη νέα τάξη πραγμάτων. Έχουν ενσωματωμένη στη συνείδησή τους την έννοια της δικαιοσύνης (όσο κι αν αυτή δεν εφαρμοζόταν πλήρως στην πράξη), και δεν θα δυσκολευτούν ν' αποδεχτούν τη μετάβαση σ' έναν κόσμο όπου η θεϊκή αυτή άποψη θα έχει πρωτεύουσα θέση.

Ε. Τι είδους μέτρα μπορούν να πάρουν τώρα για να μετριάσουν τις εθνικιστικές συγκρούσεις;

Α. Πολλές δυνάμεις λειτουργούν τώρα στον κόσμο που οδηγούν μεγάλες ομάδες ανθρώπων να διεκδικήσουν την ταυτότητά τους. Πρόκειται για μια μεταβατική φάση. Όσο επώδυνη κι αν είναι βραχυπρόθεσμα, θα οδηγήσει σε μια νέα αίσθηση πολιτισμικής ατομικότητας, που εμπλουτίζει το πολύχρωμο ψηφιδωτό της ανθρωπότητας.

Το εθνικιστικό στοιχείο βραχυπρόθεσμα μόνο δεσπόζει στο νου του λαού – κι αυτό κάτω από την επιρροή ορισμένων φιλόδοξων και διψασμένων για δύναμη ηγετών. Το ίδιο πρόβλημα βλέπουμε να εμφανίζεται στην πρώην Γιουγκοσλαβία, σε μέρη της Αφρικής, στη Μέση Ανατολή και αλλού.

Ε. Ποια είναι τα μείζονα ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες αμέσως τώρα;

Α. Το κύριο καθήκον των Ηνωμένων Πολιτειών αυτή τη στιγμή είναι ν' ανακαλύψουν την ψυχή τους και, μαζί μ' αυτήν, την ανάγκη τους να υπηρετήσουν τον κόσμο και όχι να κυριαρχήσουν πάνω σ' αυτόν. Τόσο εστιασμένες είναι σήμερα οι Ηνωμένες Πολιτείες στην έκφραση της προσωπικότητάς τους, ώστε ελάχιστη αληθινή υπηρεσία εκδηλώνεται στις αποφάσεις τους. Η χωριστότητα, η ιδιοτέλεια και η πλεονεξία εξακολουθούν να διαμορφώνουν μεγάλο μέρος από τη δράση αυτής της μεγάλης χώρας. Η έκλειψη της Σοβιετικής Ένωσης ως αντιπάλου της στα παγκόσμια πράγματα επέτεινε αυτές τις ψευδαισθήσεις. Ο δρόμος της προόδου για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι να θέσουν τους πολυσχιδείς πόρους, τα ταλέντα και τις ενέργειές τους στη διάθεση της παγκόσμιας κοινότητας και να οδηγήσουν έτσι τα έθνη προς τη δημιουργία ενός νέου και πιο βιώσιμου κόσμου. Ο κόσμος προσμένει μια τέτοια ύψιστη εκπλήρωση σκοπού. Ωστόσο, δεν είναι απίθανο αυτή η τόσο επιθυμητή δράση να μην αρχίσει πριν από την εμφάνιση του Χριστού και την αποδοχή Του από την ανθρωπότητα.

Ε. Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα για να γίνει ευρύτερα γνωστή η παρουσία του Μαϊτρέγια;

Α. Χρησιμοποιήστε κάθε κανάλι επικοινωνίας που σας ανοίγεται. Πολλοί γνωρίζουν και δε μιλούν. Πολλοί φοβούνται το γέλιο των άλλων, αλλά τίποτα δε θα βγει με το να κρατάτε για τον εαυτό σας αυτή την πολύτιμη και τόσο καλόδεχτη είδηση. Δείτε το σαν ένα δώρο κι ένα προνόμιο υπηρεσίας το να κάνετε γνωστό σε όλους όσους θα δεχτούν να σας ακούσουν ότι ο Μεγάλος Δάσκαλος βαδίζει και πάλι ανάμεσα στους αδερφούς Του, έτοιμος να οδηγήσει και να στηρίξει όλους εκείνους που αγαπούν τον κόσμο.

* * *