Οι εμφανίσεις του Μαϊτρέγια
Ο Μαϊτρέγια όπως εμφανίστηκε στο Ναϊρόμπι της Κένυας στις 11 Ιουνίου 1988
Ταξίδι στο Ναϊρόμπι –
πέντε ημέρες με τη Μαίρη Ακάτσα
Του Memo Neupert
Διαβάστε επίσης: Το ρεπορτάζ του Job Mutungi, αυτόπτη μάρτυρα
Στο τεύχος του Σεπτεμβρίου 1988, το Share International δημοσίευσε ένα ρεπορτάζ για τη θαυματουργή εμφάνιση του Μαϊτρέγια στο Ναϊρόμπι της Κένυας, σε μια από τις θεραπευτικές συναθροίσεις της Μαίρης Ακάτσα. Ο Memo Neupert, συνεργάτης του Share International στο Αμβούργο της Γερμανίας, επισκέφτηκε πρόσφατα τη Μαίρη Ακάτσα στο χωριό της κι έγραψε την ακόλουθη αφήγηση.
Στα χρόνια που πέρασαν από τις 11 Ιουνίου 1988, την ημέρα που ο Μαϊτρέγια εμφανίστηκε στο Ναϊρόμπι της Κένυας σε μια από τις θεραπευτικές συναθροίσεις της Μαίρης Ακάτσα, είχα την έντονη επιθυμία να επισκεφτώ το μέρος όπου εμφανίστηκε ο Μαϊτρέγια και να συναντήσω από κοντά τη θεραπεύτρια, τη Μαίρη Ακάτσα.
Η Μαίρη είναι η γυναίκα με τα μπλε που στέκεται δίπλα στον Μαϊτρέγια στην περίφημη φωτογραφία, που πρωτοδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Kenya Times στις 22 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς. Έτσι, τον Ιανουάριο του 1994 έφτασα αεροπορικώς στο Ναϊρόμπι μαζί με το φωτογράφο Uwe Piotrowski, ένα μέλος της ομάδας διαλογισμού διαβίβασης του Αμβούργου: αυτό ήταν το τελευταίο μέρος ενός ταξιδιού που περιλάμβανε το Τλακότε του Μεξικού, το Νοέμβριο, και τη Ναντάνα της Ινδίας το Δεκέμβριο του 1993, όπου επισκεφτήκαμε τις γνωστές θεραπευτικές πηγές.
Στο Ναϊρόμπι όλοι ήξεραν τη "Μάμι" (τη μαμά-Μαίρη) και μας παρέπεμψαν στην "Εκκλησία του Χριστού των Ιεροσολύμων" στο Kawangware. Μόλις φτάσαμε εκεί, είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε σε μια από τις τακτικές θεραπευτικές συναθροίσεις της Μαίρης. Έπαιζαν τύμπανα και χόρευαν, και στη διάρκεια της τετράωρης τελετής η Μαίρη ήρθε να μας χαιρετήσει. Είδαμε με τα μάτια μας τη θεραπεία μιας γυναίκας που ήταν πολύ άρρωστη μ' έναν όγκο στο γυμνό πάνω μέρος του σώματός της. Χρειάστηκε να διασχίσει περπατώντας την εκκλησία, και τότε η Μαίρη έβαλε το δεξί της χέρι στο κεφάλι της, έφτυσε στο άρρωστο σημείο και η γυναίκα θεραπεύτηκε. Αργότερα, φέρανε έναν άντρα που ήταν διανοητικά διαταραγμένος από 16 χρόνια τώρα. Η Μαίρη τον θεράπευσε και μπόρεσε να περπατήσει μετά από 15 λεπτά.
Ελπίζαμε ότι θα μπορούσαμε να κανονίσουμε μια συνέντευξη, αλλά δυστυχώς δεν υπήρχε καιρός, γιατί η Μαίρη έπρεπε να πάει σε άλλο μέρος της χώρας για την κηδεία ενός μέλους της εκκλησίας. Όταν όμως ανακάλυψε ότι δεν θα γύριζε στο Ναϊρόμπι πριν από την ημέρα που έφευγε η πτήση μας, μας κάλεσε να τη συνοδεύσουμε: "Θέλετε να ταξιδέψετε με τη Μάμι;", μας ρώτησε κι εμείς δεχτήκαμε αμέσως. Τότε εκείνη έθεσε στη διάθεσή μας ένα διερμηνέα-οδηγό, και μας πήρε από το ξενοδοχείο στο δικό της φτωχικό σπίτι, που βρίσκεται σε μιαν απόμακρη περιοχή έξω από την πόλη. Εκεί η Μαίρη ζει απλά -- τα μέλη της εκκλησίας φέρνουν νερό και η γεννήτρια ανάβεται μόνο τη νύχτα -- και περιθάλπει γύρω στους 20 άρρωστους ή άστεγους, προμηθεύοντάς τους τροφή και ρούχα και υποστηρίζοντάς τους οικονομικά.
Η Μαίρη Σινάιντα Ακάτσα είναι μια απλή, αυθόρμητη γυναίκα. Είναι λεπτοκαμωμένη, μόλις 1,40 μ. ύψος, με πανέμορφα λαμπερά μάτια και ένα παιδιάστικο, ανοιχτόκαρδο χαμόγελο, γεμάτο αγάπη. Γοητευτική και κεφάτη, πασχίζει πάντα να περνάνε οι άλλοι καλά μαζί της. Λέει ότι την έστειλε ο Χριστός, γιατί είναι το καλύτερο κανάλι για να το χρησιμοποιήσει Εκείνος.
Η Μαίρη είχε νοικιάσει δυο λεωφορεία για να μεταφέρει τα 160 μέλη της εκκλησίας και την οικογένεια του νεκρού στην κηδεία στο Kwiselo. Εκτός από τα έξοδα της κηδείας, η Μαίρη έχει αναλάβει να πληρώνει το νοίκι, τη διατροφή και τα δίδακτρα του σχολείου για τα παιδιά του πεθαμένου. Καθώς περιμέναμε μαζί με τη Μαίρη να έρθει ο ιδιοκτήτης των λεωφορείων, ήρθε ένας μεθυσμένος και ζήτησε απ' τη Μαίρη να προσευχηθεί μαζί του. Η Μαίρη αρνήθηκε με αγάπη, λέγοντάς του ότι επειδή είναι μεθυσμένος η προσευχή δεν θα φτάσει στο Θεό. Το αίτημα επαναλήφθηκε και η Μαίρη αρνήθηκε και πάλι. Ξαφνικά, ο μεθυσμένος έπεσε στα γόνατα. Η Μαίρη έβαλε το δεξί της χέρι στο κεφάλι του και προσευχήθηκε μαζί του. Το μεθύσι του πέρασε κι έφυγε ξαλαφρωμένος.
Το ταξίδι για το Kwiselo άρχισε, με δυο γεμάτα λεωφορεία και το φέρετρο στην οροφή του ενός. Σ' όλο το ταξίδι, η Μαίρη προστατευόταν από τέσσερις σωματοφύλακες, γιατί μόλις οι άνθρωποι την αναγνώριζαν έτρεχαν προς το μέρος της. Στο δρόμο τραγούδαγαν με την ψυχή τους και στη διάρκεια μιας στάσης σ' ένα βενζινάδικο χόρεψαν όλοι -- ακόμα κι εγώ, ο δύσκαμπτος Δυτικός. Τα τραγούδια ήταν ρυθμικά και μελωδικά, ο ρυθμός εισχωρούσε στα μέλη μου και μου ήταν αδύνατον να μην τραγουδήσω, να μη χτυπήσω παλαμάκια και να μη χορέψω -- προς μεγάλη χαρά της Μαίρης. Έμαθα εκεί πόσο σημαντικό είναι να βιώνεις τη χαρά της πνευματικότητας στο ίδιο σου το σώμα. Η Μαίρη μού έδειξε κινήσεις και βήματα που φαίνονταν εύκολα στην αρχή, αλλά χέρια και πόδια είναι δύσκολο να συντονιστούν και στο τέλος έχανα το ρυθμό.
Η Μαίρη μάς φρόντιζε στοργικά σ' όλο το ταξίδι, μοιράζοντας φαγητό και νερό όπως χρειαζόταν. Περάσαμε μέσα από τα πιο όμορφα μέρη της Κένυας -- φυτείες τσαγιού, δεντρόκηπους και δάση. Υπήρχαν πολλές ζέβρες στις πεδιάδες και ροζ σύννεφα από φλαμίνγκο δίπλα στη Λίμνη Βικτωρία -- ώσπου, το βράδυ, φτάσαμε στο σπίτι μιας από τις αδερφές της Μαίρης όπου θα περνούσαμε τη νύχτα. Η Μαίρη μάς είπε ότι είχε κατορθώσει να γιατρέψει τον άντρα της αδερφής της που λίγο έλειψε να τον ξεκάνουν οι υπηρεσίες ενός μάγου του βουντού.
Την Κυριακή, όλα τα μέλη της εκκλησίας ντύθηκαν στα λευκά με μπλε ρίγες στο γιακά και στη ζώνη, και στους σκούφους των αντρών. Αυτά είναι τα χρώματα της εκκλησίας της Μαίρης και όποτε βλέπει έναν άνθρωπο στο Ναϊρόμπι ντυμένο έτσι, τον πλησιάζει και τον χαιρετάει θερμά.
Φτάσαμε στο Kwiselo και βρήκαμε την κηδεία σε πλήρη εξέλιξη. Ξαφνικά πρόσεξα ότι η Μαίρη είχε γίνει πολύ αποτραβηγμένη. Όταν γίνεται αυτό, είναι σημάδι ότι κάτι το ξεχωριστό θα συμβεί. Ξαφνικά, ο ουρανός γέμισε σύννεφα και η συνάθροιση προστατεύτηκε έτσι από τον καυτό ήλιο. Τα σύννεφα παρέμειναν μέχρι που έληξε η τελετή και η θερμοκρασία είχε γίνει πιο υποφερτή. Και πάλι τραγούδησαν και χόρεψαν, και η Μαίρη έκανε ένα κήρυγμα. Κατόπιν έβγαλε αρκετούς άντρες και γυναίκες από το ακροατήριο για να τους δώσει μηνύματα. Συμβούλεψε μια όμορφη Αφρικανή να πάψει να είναι πόρνη, γιατί κινδύνευε να κολλήσει Έιτζ. "Ξέρω ότι σ' αρέσει να είναι πόρνη", της είπε η Μαίρη, "αλλά πάρε στα σοβαρά τα λόγια μου". Η γυναίκα, ωστόσο, δε φάνηκε ν' αλλάζει γνώμη.
Μετά τα μηνύματα, τα μέλη της εκκλησίας σχημάτισαν μια διπλή σειρά με επικεφαλής μια γυναίκα που κρατούσε το λάβαρο της εκκλησίας και άντρες που κουβαλούσαν το φέρετρο. Ακολουθούσε η οικογένεια. Κούναγαν το φέρετρο, ο κόσμος τραγούδαγε, χόρευε και χτύπαγε παλαμάκια στο δρόμο προς τον τάφο, όπου κατέβασαν το φέρετρο με σκοινιά και το σκέπασαν με χαμόκλαδα. Τα τραγούδια συνεχίστηκαν όσο ο τάφος σκεπαζόταν με χώμα. Η Μαίρη πρόσφερε στους συγγενείς μια σακούλα με καλαμπόκι, αλεύρι και άλλα τρόφιμα για να έχουν να τρώνε όσο θα έμεναν κοντά στο νεκρό επί τέσσερις εβδομάδες, όπως είναι το έθιμο. Γυρίσαμε πίσω στο σπίτι όπου μέναμε αρκετά εξαντλημένοι, και την άλλη μέρα ξεκινήσαμε για την πατρίδα της Μαίρης και άλλους τόπους όπου συνέβησαν μερικά από τα επεισόδια της εντελώς ασυνήθιστης ζωής της.
Η Μαίρη αποκαλεί τον εαυτό της ιέρεια του Ιησού εκ γενετής, αλλά ποτέ δεν έλαβε εκκλησιαστική εκπαίδευση. Οι άνθρωποι έρχονται σ' αυτήν γιατί έχουν ακουστά για τις μεγάλες θεραπευτικές της ικανότητες. Το 1983 ίδρυσε την Εκκλησία του Χριστού των Ιεροσολύμων και λέει ότι ο ιδρυτής της είναι ο Ιησούς.
Όταν η μητέρα της ήταν εφτά μηνών έγκυος στη Μαίρη, δηλητηριάστηκε από τη δεύτερη γυναίκα του πατέρα της και νόμισαν ότι πέθανε. Κειτόταν στο βάθρο για αρκετές ώρες, όταν κάποιος πρόσεξε κίνηση στην κοιλιά της, την έσκισε κι έβγαλε έξω το πρόωρο μωρό. Αν και το μωρό, παρά το δηλητήριο, ήταν υγιές, ο πατέρας το πέταξε σε μια συστάδα από θάμνους. Εκεί τη βρήκε, τέσσερις μέρες αργότερα, η γιαγιά της, που είχε δει ένα όραμα ότι το παιδί κειτόταν στους θάμνους και πήγε να το αναζητήσει. Το μωρό βρέθηκε ζωντανό ακόμα, αλλά δαγκωμένο από μυρμήγκια κι άλλα έντομα: ακόμα και σήμερα, η Μαίρη δεν έχει την αίσθηση της γεύσης εξαιτίας της βλάβης που προξένησαν τα έντομα στη γλώσσα της.
Η γιαγιά περιποιήθηκε τη Μαίρη και την έκανε βαθμιαία καλά παρά τη μεγάλη φτώχεια της και το θάνατο των 18 άλλων παιδιών της. Προτιμούσε να περάσει χωρίς τη σούπα της βρόμης, που ήταν σχεδόν το μόνο που είχε να φάει, αν δεν έφτανε και για τις δυο τους. Συχνά πήγαινε για ύπνο νηστική προκειμένου να ταΐσει το παιδί.
Οι θεραπευτικές και ψυχορατικές ικανότητες της Μαίρης αναπτύχθηκαν ανάμεσα στα πέντε και τα οχτώ της χρόνια. Ώσπου να γίνει οχτώ χρονών, η ικανότητά της να θεραπεύει είχε αναπτυχθεί πλήρως. Μπορούσε να διαβάζει το μυαλό των ανθρώπων, πράγμα που ήταν μικτή ευλογία, γιατί μπορούσε να διακρίνει και την ανεντιμότητα. Μπορούσε επίσης να διακρίνει αν μια γυναίκα ήταν έγκυος, καθώς και το φύλο του αγέννητου παιδιού. Παντρεύτηκε στα 13 και ζει ακόμα με τον άντρα της. Τον καιρό του γάμου της, τα πεθερικά της δεν ήθελαν μια γυναίκα με υπερφυσικές ικανότητες στην οικογένειά τους, κι έτσι την αλυσόδεσαν και τη χτύπησαν -- ακόμα έχει τις ουλές και μας τις έδειξε -- και την έδιωξαν χτυπώντας την ώς 15 χιλιόμετρα μακριά απ' το χωριό τους, ελπίζοντας ότι δεν θα ξαναγυρνούσε ποτέ. Όταν έμαθαν ότι γύρισε για να πάρει τον άντρα της, κατάστρεψαν το σπίτι του ζευγαριού.
Για κάμποσο καιρό, η Μαίρη και ο άντρας της δούλεψαν σε γεωργούς, με μοναδική πληρωμή τους τη σούπα από βρόμη, και κοιμόντουσαν μπροστά στην αποθήκη. Αργότερα, η Μαίρη έπιασε δουλειά σαν υπηρέτρια, όπου πληρωνόταν 440 σελίνια Κένυας το μήνα. "Έκανα οικονομία και σιγά-σιγά αγόρασα χωράφια", μας είπε. "Καλλιεργούσαμε τα χωράφια, πουλάγαμε τη σοδειά κι αγοράζαμε κι άλλη γη". Τώρα έχει 800 στρέμματα, όπου καλλιεργούν καλαμπόκι, όσπρια, λαχανικά, πορτοκάλια, μπανάνες και λεμόνια. Πληρώνει τους εργάτες της καλά, γιατί είναι καλοί δουλευτάδες. Οι σοδειές αυξάνουν χρόνο με το χρόνο, και αυτή χρησιμοποιεί τα έσοδα για τους φτωχούς, γιατί "η Κένυα είναι φτωχιά και πολλοί χρειάζονται τη βοήθειά μου".
Για κάμποσα χρόνια η Μαίρη Ακάτσα εργάστηκε ως ιέρεια σε διάφορες εκκλησίες, αλλά, όντας ψυχορατική, μπορούσε κι αναγνώριζε την ανεντιμότητα των επισκόπων και τους το έλεγε. Το αποτέλεσμα ήταν να την απολύσουν, και ακόμα και σήμερα οι εκκλησίες δεν συνεργάζονται μαζί της. Έτσι κι αυτή έφτιαξε δική της εκκλησία.
Καθώς πλησιάζαμε προς το τέλος αυτής της περιοδείας μας στη ζωή τής Μαίρης, ήταν ήδη αργά και η Μαίρη έδειξε ένα αστέρι που μας είχε συνοδέψει σταθερά, και πήγε τότε και στάθηκε πάνω απ' το σπίτι της. Ένιωθα τη δυνατή ενέργεια αγάπης που ακτινοβολούσε το αστέρι και ζήτησα να μάθω τ' όνομά του. Η Μαίρη χαμογέλασε και δεν είπε τίποτα.
Το άλλο πρωί, την τελευταία μας ημέρα, η Μαίρη ήταν έτοιμη για τη συνέντευξη, που μας ζήτησε να είναι όσο γίνεται πιο σύντομη. Η συνέντευξη που ακολουθεί έγινε στις 31 Ιανουαρίου 1994.
Memo Neupert: Τι συνέβη στις 11 Ιουνίου 1988;
Μαίρη Ακάτσα: Συνεχίζαμε τη θεραπευτική μας συγκέντρωση όταν ξαφνικά σηκώθηκε ένας δυνατός άνεμος. Δεν ξέραμε τι είχε συμβεί. Και τότε, εντελώς ξαφνικά, κάποιος στεκόταν δίπλα μου που άγγιζε την καρδιά μου και μου μιλούσε.
MN: Τι σου είπε;
MA: "Είσαι ένας σημαντικός αγγελιοφόρος του Θεού. Σου φέρνω τούτο το μήνυμα: Συνέχισε να διδάσκεις, ποτέ μην κάνεις πίσω".
MN: Πώς αντέδρασαν οι άνθρωποι όταν είδαν το Χριστό να στέκεται μπροστά σου;
MA: Όταν εμφανίστηκε, ο κόσμος δεν είχε ιδέα τι είχε συμβεί. Πολλοί έπεσαν κάτω. Μετά, οι άνθρωποι άρχισαν να κλαίνε και να μετανοούν για τις αμαρτίες τους. Από κείνη την ημέρα, ο κόσμος έρχεται στο Καγουανγκουάρε σε μεγάλους αριθμούς, μετανοούν για τις αμαρτίες τους, γιατρεύονται και σώζονται. Αυτό συνεχίζεται μέχρι τώρα. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή που θεραπεύει, είναι η δύναμη του Θεού που θεραπεύει μέσ' από μένα.
MN: Στη διάρκεια της θεραπείας, είδαμε ανθρώπους να τρέχουν πάνω-κάτω ακολουθώντας ένα ορισμένο μονοπάτι. Ακούσαμε ότι ο Χριστός τούς εντυπώνει στο μυαλό να το κάνουν αυτό.
MA: Ο Ιησούς είπε: "Έχω βάλει το ρούχο Μου εδώ στην άκρη αυτού του μονοπατιού, και όποιος έρχεται σ' αυτό τον τόπο -- ίσως με αρρώστια ή δαίμονες ή άλλα προβλήματα -- να τρέχει σ' αυτό το μονοπάτι. Τότε, όταν θα γυρίζει πίσω και θα σε κοιτάζει, Μάμι, όλα του τα προβλήματα, όλες του οι αμαρτίες, όλες του οι στενοχώριες θα φεύγουν, και θα θεραπεύεται και θα είναι γερός από κείνη τη στιγμή και στο εξής".
MN: Πώς εξαφανίστηκε;
MA: Στην πραγματικότητα δεν καταλάβαμε ακριβώς τι συνέβη. Αφού κράτησε το χέρι μου για λίγο, ξαφνικά έγινε άφαντος, μέσα σ' ένα λεπτό.
MN: Μήπως σου έχει ξαναεμφανιστεί σε φυσική μορφή από κείνη την ημέρα;
MA: Από κείνη την ημέρα ο Θεός μού μιλάει στ' αυτιά μου όπως ακριβώς ακούς κάποιον να σου μιλάει. Ακούγεται πολύ δυνατά. Μπροστά στα μάτια μου παρουσιάζεται ένα είδος οθόνης και μου λέει: Κοίταξε προς την τάδε πλευρά (προς μια ορισμένη κατεύθυνση) – υπάρχει κάποιος μέσα στο εκκλησίασμα – κοίταξέ τον. Το μήνυμα είναι γραμμένο στο στήθος του. Τότε μπορώ και διαβάζω όλα του τα προβλήματα, από πού προέρχονται τα προβλήματά του, και ζητάω να σωθεί και θεραπεύεται. Παίρνω το μήνυμα απευθείας από το Θεό.
MN: Μήπως ο Χριστός σού δίνει και διδασκαλίες εκτός από τις θεραπείες που κάνει μέσ' από σένα;
MA: Ναι.
MN: Τι εννοούσε για το μέλλον όταν είπε: "Ο κόσμος δεν θα υπάρχει πια" (όπως αναφέρθηκε στο άρθρο της εφημερίδας Kenya Times);
MA: Ποτέ δεν το είπε αυτό.
MN: Μήπως είπε ότι θα ξαναγυρνούσε μ' έναν κουβά ευλογίες;
MA: Όχι.
MN: Ποιες ήταν οι εβραϊκές λέξεις που είπε ο Χριστός σαν ευλογία για τα πλήθη; (Στο άρθρο του Job Mutungi αυτές περιγράφονται λαθεμένα ως βρισιά).
MA: Δεν ήταν βρισιά, αλλά ένα μήνυμα που προοριζόταν μόνο για τη Μάμι.
MN: Μήπως υπάρχει ακόμα το ύφασμα που άφησε ο Χριστός στο μονοπάτι ;
MA: Είναι ακόμα εκεί.
MN: Μήπως το αστέρι πάνω από το σπίτι της Μάμις είναι εκείνο που εμφανίστηκε παλιότερα πριν από τον ερχομό του Χριστού και μήπως είναι εκεί από τότε;
MA: Ναι.
MN: Όταν θεραπεύεις, μπαίνεις σε έκσταση; Αισθάνεσαι τις ενέργειες του Χριστού να ρέουν μέσ' από σένα; Έχεις επίγνωση του τι συμβαίνει όταν θεραπεύεις ή μήπως ο Χριστός παίρνει τον έλεχγο του σώματός σου;
MA: Η Μάμι αλλάζει όταν περνάει από μέσα της η δύναμη. Είναι απόλυτα σε έκσταση. Δεν αναγνωρίζει άτομα. Τα μάτια της τα σκεπάζει ένα παραπέτασμα και βλέπει μηνύματα στο στήθος των ανθρώπων.
MN: Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να θεραπευτούν και, αν ναι, τι κάνεις γι' αυτούς;
MA: Ναι. Το αφήνω στο Θεό να κάνει ό,τι θέλει Εκείνος.
MN: Μήπως έχει κάποια σημασία το μπλε χρώμα που φοράς;
MA: Ο Ιησούς μού έδωσε το χρώμα μπλε και άσπρο. Αυτό το ύφασμα παίζει σπουδαίο ρόλο στο να μας ταυτίζει ως Τέκνα του Θεού με μια και μόνο πίστη. Ακόμα και όταν φέρανε το Μωϋσή στο παλάτι του Φαραώ για ν' ανατραφεί σαν Αιγύπτιος, αυτός πίστευε μόνο στην αληθινή του ταυτότητα, χάρη στο ρούχο που είχε κρύψει η μητέρα του στο καλάθι. Έτσι πάντα αναγνωρίζουμε την ενότητά μας μέσ' απ' αυτό το ύφασμα.
MN: Μήπως ελαττώθηκε η εγκληματικότητα από τότε που άρχισες το έργο σου;
MA: Ναι. Πάρα πολλοί εγκληματίες έχουν τώρα γίνει αφοσιωμένα παιδιά μου.
MN:Τι ρόλο παίζει ο σύζυγός σου στο έργο σου;
MA: Ο σύζυγός μου με βοηθάει για να μπουν σ' εφαρμογή τα σχέδια της εκκλησίας.
MN: Στις θεραπείες σου μήπως έρχονται ξένοι και λευκοί;
MA: Ναι, έρχονται πολλοί ξένοι από την Ασία, την Ευρώπη, την Αμερική και από άλλα μέρη της Αφρικής.
MN: Μήπως έχεις συναντήσει και τον πρόεδρο της Κένυας;
MA: Ναι. Είναι ένας από τους γιους μου.
MN: Μαίρη, σ' ευχαριστώ πολύ γι' αυτή τη συνέντευξη.
MA:Εγώ σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε εδώ κι ευχαριστούμε το Θεό που μας έδωσε αυτή την ευκαιρία.