από το Δάσκαλο -, μέσω του Mπέντζαμιν Kρεμ, 9 Νοεμβρίου 2008
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν, ή έχουν επηρεαστεί ώστε να πιστεύουν ότι
αυτός ο κόσμος όπως είναι σήμερα δεν έχει ηλικία παραπάνω από 5000 έτη·
ότι ο Άνθρωπος κι όλα τα πλάσματα του ζωικού βασιλείου και τα πετρώματα
του ορυκτού βασιλείου δημιουργήθηκαν μέσα σε λίγες ημέρες, άρτια και
ολοκληρωμένα καθ’ όλα.
Υποστηρίζουν ότι η εξέλιξη των Eιδών* είναι ένας μύθος, ότι η
λεπτομερής αφήγηση της δημιουργίας στην Χριστιανική Βίβλο είναι
κυριολεκτικά αληθινή και ακριβής. Για να δεχθεί κάποιος μια τέτοια
θεωρία, χρειάζεται να αγνοήσει την επιστήμη γενικά και συγκεκριμένα τις
επιστήμες της γεωλογίας, της ανθρωπολογίας, της παλαιοντολογίας και της
αρχαιολογίας.
Είναι πράγματι αλήθεια ότι υπήρχε μια εποχή όταν οι άνθρωποι δεν υπήρχαν στην Γη, όταν γιγάντιοι σε μέγεθος δεινόσαυροι περιπλανιόντουσαν και κυριαρχούσαν, αντί για τον άνθρωπο. Είναι επίσης αλήθεια ότι σύμφωνα με τους υπολογισμούς Μας, η ιστορία του Ανθρώπου είναι απείρως παλαιότερη απ' ό,τι πιστεύει η σημερινή επιστήμη. Με τις τωρινές εκτιμήσεις, η ανθρωπότητα έχει ηλικία περίπου πέντε με έξι εκατομμυρίων ετών το πολύ. Εντούτοις, σύμφωνα με την δική Μας επιστήμη και παράδοση, οι άνθρωποι ως πρωτεύοντα θηλαστικά έφθασαν στο σημείο όπου η συνείδηση του ατόμου έγινε κάτι το εφικτό, κι οι ‘Υιοί του νου’ ξεκίνησαν το μακρύ τους ταξίδι της εξέλιξης. Ο Άνθρωπος χρειάσθηκε 18 και μισό εκατομμύρια χρόνια για να φθάσει το σημερινό του επίπεδο. Πως είναι λοιπόν δυνατόν, έξυπνοι και μορφωμένοι οπαδοί του δόγματος της Δημιουργίας να υποστηρίζουν μια αντίληψη που φαίνεται προκλητικά παράλογη κι είναι αντίθετη με τα αποδεικτικά στοιχεία της επιστήμης;
Η απάντηση έγκειται στο γεγονός ότι οι υποστηρικτές της θεωρίας της εξέλιξης και εκείνοι του δόγματος της Δημιουργίας, στην πραγματικότητα διαφωνούν επάνω σε αντικρουόμενες αντιλήψεις· αμφότεροι έχουν δίκιο, στην περιορισμένη τους εποπτεία ο καθένας. Εξετάζοντας αντικειμενικά τις διαπιστώσεις του Δαρβίνου, οι σύγχρονοι επιστήμονες έχουν συγκεντρώσει πλούτο αποδεικτικών στοιχείων για την υπόθεση της εξέλιξης ως μια μακρά, βραδεία ανάπτυξη του ανθρώπου από τους προγόνους του τα ζώα, συγκεκριμένα με την ανάπτυξη του νου.
Οι υποστηρικτές του δόγματος της Δημιουργίας ανατρέχουν στην Χριστιανική Βίβλο ως οδηγό τους, αγνοώντας το γεγονός ότι η Βίβλος γράφτηκε από εκατοντάδες ανθρώπους στην διάρκεια εκατοντάδων ετών· ότι γράφτηκε σε συμβολική γλώσσα· κι ότι προορίζεται να είναι συμβολική γλώσσα μάλλον παρά πραγματολογική. Ο οπαδός του δόγματος της Δημιουργίας τονίζει αγωνιωδώς ότι ο ‘Άνθρωπος’ δημιουργήθηκε από τον Θεό και "κατ' εικόνα του ίδιου του Θεού", κι επομένως ο άνθρωπος δεν οφείλει κάτι στην εξέλιξη. Σε αυτό, ο Δαρβίνος και οι οπαδοί του χάνουν την ουσία σχετικά με τον Άνθρωπο: ότι πρόκειται για ένα πνευματικό ον, με θεία κληρονομιά, και αν δεν συμπεριφέρεται πάντα ως δημιούργημα του Θεού, είναι επειδή έχει διαφθαρεί από τον Σατανά.
Μπορούν ετούτες οι δυο διαμετρικά αντίθετες απόψεις να γεφυρωθούν και ταυτόχρονα να διευρυνθούν; Από την σκοπιά την δικής Μας αντίληψης, οι επιστήμονες του σήμερα, οι υποστηρικτές της θεωρίας της εξέλιξης, έχουν αδιαμφισβήτητα δίκιο στην ανάλυσή τους για την εξέλιξη του Ανθρώπου από το ζωικό βασίλειο. Οφείλουμε το φυσικό μας σώμα στο ζωικό βασίλειο. Ωστόσο, αυτό δεν μας κάνει άλογα ζώα. Ο Δαρβίνος κι όσοι ορθά ακολούθησαν το σκεπτικό του, περιγράφουν μόνο την εξωτερική, την σωματική ανάπτυξη του Ανθρώπου, αγνοώντας κατά μεγάλο μέρος ότι όλοι μας είμαστε υποκείμενα της ανάπτυξης της συνειδητότητας. Το ανθρώπινο σώμα έχει φθάσει σχεδόν στην πληρότητα της ανάπτυξής του: ελάχιστα απομένουν να επιτευχθούν. Από την σκοπιά της συνειδητότητας όμως, ο άνθρωπος μόλις που έχει κάνει τα πρώτα βήματα για να φθάσει σε μια ακμή η οποία θα αποδείξει ότι ο άνθρωπος είναι πράγματι θεϊκός, μια Ψυχή ενσαρκωμένη. Κάποια μέρα, το γεγονός της ύπαρξης της Ψυχής θα επαληθευθεί από την επιστήμη κι επομένως θα γίνει κοινά αποδεκτό, κι η παλιά διχογνωμία θα θεραπευθεί.
[Αυτό το άρθρο, μεταφρασμένο από το περιοδικό Share International του Δεκεμβρίου του 2008 , είναι από ένα ανώτερο μέλος της Ιεραρχίας των Δασκάλων της Σοφίας. Το όνομά Του, γνωστό στους κύκλους του εσωτερισμού, δεν αποκαλύπτεται ακόμα. Ο Benjamin Creme, κύριος ομιλητής για την εμφάνιση του Μαϊτρέγια, βρίσκεται σε σταθερή τηλεπαθητική επαφή με Αυτόν τον Δάσκαλο ο οποίος του υπαγόρευσε το άρθρο Του.]