Οι ανάγκες των ανθρώπων

του Δάσκαλου --, μέσω του Μπέντζαμιν Κρεμ, 13 Νοεμβρίου του 2010

Μπορείτε, επίσης, να διαβάσετε σε μετάφραση μια επιλογή από τις ερωτοαπαντήσεις από το ίδιο τεύχος του Share International.

Όταν οι άνθρωποι καταγράψουν την παρούσα κατάστασή τους δεν είναι δυνατόν παρά να καταλήξουν σε ένα συμπέρασμα: οι μέθοδοι και τα συστήματα ακόμα και του πρόσφατου παρελθόντος δεν αποδίδουν πια. Σε όλους τους τομείς, αλλά ιδιαίτερα στον χρηματοπιστωτικό και οικονομικό, επικρατεί ένα συνεχές και αυξανόμενο χάος. Οι 'ειδικοί' καλούνται να βοηθήσουν τις κυβερνήσεις που παραδέρνουν να ανακτήσουν ένα μέρος του ελέγχου, αλλά μάταια· οι παλιές, δοκιμασμένες μέθοδοι αρνούνται να υπακούσουν στη θέληση των καπετάνιων τους, όσο έμπειροι και αν είναι.

Τί, συνεπώς, αυτές, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, να κάνουν; Τί μπορούν να κάνουν; Μπορούν να συνεχίσουν για ένα διάστημα να πασχίζουν να ελέγξουν τις παλιές δομές, με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα 'ηρεμίσουν', και ότι τα παλιά μορφώματα θα επιβιώσουν. Πρόκειται, πράγματι, για μια απεγνωσμένη προσπάθεια. Σε γενικές γραμμές, οι κυβερνήσεις των περισσότερων χωρών θεωρούν ότι ο ρόλος τους είναι να προστατέψουν και να διατηρήσουν την 'καθεστηκυία τάξη' (status quo), έχουν αυτή την λανθασμένη ιδέα ότι η ζωή είναι κάτι στατικό και, κατά συνέπεια, κάθε αλλαγή σημαίνει εξέγερση και είναι μη επιθυμητή.

Η στάση αυτή ισχύει για την πλειονότητα των κυβερνήσεων, είτε αυτές είναι 'δεξιές' είτε 'αριστερές', καπιταλιστικές ή σοσιαλιστικές. Σε κάθε περίπτωση αδυνατούν να αφουγκραστούν την λαχτάρα των λαών τους για αλλαγή, για μια καινούργια αντίληψη ζωής, η οποία θα κατοχυρώνει ότι η ανατροφή των οικογενειών τους θα γίνει με ασφάλεια, ειρήνη και ευημερία. Η αποτυχία των κυβερνήσεων είναι ακριβώς η αδυναμία τους να αναγνωρίσουν τον αληθινό τους ρόλο που είναι να φροντίζουν για την ευημερία του λαού τους. Αποπροσανατολισμένες όπως είναι από τον ανταγωνισμό και την υπακοή στις 'δυνάμεις της αγοράς', έχασαν επαφή, ως επί το πλείστον, με τις ανάγκες αυτών που ισχυρίζονται ότι υπηρετούν. Οι θυμαπάτες της δύναμης και της εξουσίας ξεπερνούν, ως συνήθως, την επιθυμία τους να υπηρετήσουν.

Σε διάσταση με τις πραγματικές ανάγκες του λαού τους, αναζητούν στήριξη στις θεωρίες και τις ιδεολογίες τους. Ακόμα κι έτσι, δεν είναι εξ ολοκλήρου κατακριτέες. Δεν γνωρίζουν τίποτα για τις δυνάμεις τις οποίες προσπαθούν να κρατήσουν σε ηρεμία. Καθώς βρίσκονται σε άγνοια γίνονται εύκολα λεία των καταστροφικών δυνάμεων του παρελθόντος.

Οι λαοί, εν τω μεταξύ, υποφέρουν, περιμένουν και προσεύχονται, χωρίς να ξέρουν, ως επί το πλείστον, ότι η βοήθεια για την οποία προσεύχονται βρίσκεται από τώρα ανάμεσά τους, έτοιμη και πρόθυμη να ανταποκριθεί στον πόνο τους και να ελαφρύνει το φορτίο τους. Οι άνθρωποι καταλαβαίνουν την αληθινή φύση των αναγκών τους αλλά χρειάζονται έναν ισχυρό και ατρόμητο εκπρόσωπο να  παρέχει σε αυτές ηχηρή φωνή. Ήδη παρών αυτός ο εκπρόσωπος, ο Μαϊτρέγια, εργάζεται αθόρυβα για να επηρεάσει την τροπή των γεγονότων. Σύντομα, αυτή η φωνή θα αντηχήσει σε ισχυρότερη νότα, και πολλοί θα εμφανιστούν έτοιμοι να ανταποκριθούν. Έτσι, το Σχέδιο ξεδιπλώνει τον ευεργετικό στόχο του να διασφαλίσει το μέλλον για όλους τους ανθρώπους.

[Αυτό το άρθρο, μεταφρασμένο από το περιοδικό Share International του Δεκεμβρίου του 2010 που επαναδημοσιεύτηκε το Νοέμβριο του 2016, είναι από ένα ανώτερο μέλος της Ιεραρχίας των Δασκάλων της Σοφίας. Το όνομά Του, γνωστό στους κύκλους του εσωτερισμού, δεν αποκαλύπτεται ακόμα. Ο Benjamin Creme, κύριος ομιλητής για την εμφάνιση του Μαϊτρέγια, βρίσκεται σε σταθερή τηλεπαθητική επαφή με Αυτόν τον Δάσκαλο, ο οποίος του υπαγόρευσε το άρθρο Του. ]

* * *