Διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας: Το μονοπάτι της μύησης: Α Β Γ
Το μονοπάτι της μύησης
Ερωτήσεις και απαντήσεις με τον Μπέντζαμιν Κρεμ
E. Γιατί πρέπει να παίρνουμε τις μυήσεις όταν είμαστε σε φυσική ενσάρκωση;A. Η μύηση ουσιαστικά είναι η επίδειξη της βαθμιαίας πνευματοποίησης της ύλης από την ψυχή. Κάθε μύηση καταγράφει και σταθεροποιεί μιαν ανώτερη δόνηση και φέρνει στα οχήματα ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό φωτός. Όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν παρά μόνο όταν βρισκόμαστε στο φυσικό επίπεδο.
E. Θα μπορούσατε να μας πείτε πόσοι μύστες βρίσκονται σε καθένα από τα στάδια του μονοπατιού της μύησης;
A. Σε ενσάρκωση τούτη την εποχή βρίσκονται περίπου 800.000 άνθρωποι που έχουν πάρει την πρώτη μύηση· 240.000 που έχουν πάρει τη δεύτερη· 2-3.000 που έχουν πάρει την τρίτη· και 450 μύστες τετάρτου βαθμού.
E. Είναι δυνατόν να υπολογίσει κανείς σε ποιο σημείο εξέλιξης βρίσκεται;
A. Ναι, είναι δυνατόν να υπολογίσει κανείς, με αρκετή ακρίβεια, το σημείο της εξέλιξής του – αν είναι αρκετά αντικειμενικός. Μελετήστε τις προϋποθέσεις της μύησης όπως δίνονται στο βιβλίο "Μύηση, Ανθρώπινη και Ηλιακή", της Αλίκης Μπέιλι. Εξετάστε όσο πιο αντικειμενικά και τίμια μπορείτε κατά πόσο συγκεντρώνετε ή όχι αυτές τις προϋποθέσεις. Μ' αυτό τον τρόπο, θα μπορέσετε να υπολογίσετε το πιθανό σας σημείο εξέλιξης. Φυσικά, η αντικειμενικότητα και η αυτογνωσία είναι ουσιώδεις εδώ: ξέρω κάποιον που ήταν στα πρόθυρα της πρώτης μύησης και ο οποίος, αφού μελέτησε το παραπάνω έργο, συμπέρανε με πολύ ικανοποίηση ότι βρισκόταν ανάμεσα στην τρίτη και την τέταρτη μύηση! Μια ματιά στον κατάλογο των μυστών και των ακτίνων τους θα βοηθήσει περαιτέρω στον υπολογισμό του σημείου τής εξέλιξής σας. Τα πράγματα μπαίνουν σε σωστή προοπτική όταν συνειδητοποιείς ότι δυνατές φυσιογνωμίες της παγκόσμιας ιστορίας, όπως ο Γκάντι ή ο Χίτλερ, ήταν μύστες δευτέρου βαθμού. Να θυμάστε ότι ο μαθητής γνωρίζεται από το βαθμό του ελέγχου που έχει πάνω στο περιβάλλον του, ενώ ο μύστης αναγνωρίζεται από την έκταση της υπηρεσίας του στον κόσμο.
E. Πόσο σημαντικό είναι να ξέρει κανείς το δικό του στάδιο ανάπτυξης;
A. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρει κανείς σε ποιο ακριβώς σημείο βρίσκεται πάνω στο Μονοπάτι. Υπάρχουν πολλοί δραστήριοι μύστες που εργάζονται στον κόσμο χωρίς να έχουν συνειδητή γνώση του ότι είναι μύστες. Από το άλλο μέρος, το να ξέρει κανείς σε ποιο στάδιο βρίσκεται είναι χρήσιμο, υπό τον όρο ότι αυτή η γνώση δεν θα τροφοδοτήσει τις θυμαπάτες του – είτε την αυταπάτη της επίτευξης είτε την αυταπάτη της αυτο-υποτίμησης. Βοηθάει να μπουν τα πράγματα σε σωστή προοπτική το να ξέρεις ότι έχεις ακόμα να ταξιδέψεις άλφα απόσταση στο Μονοπάτι, ότι υπάρχουν άλλοι πιο προχωρημένοι, καθώς και άλλοι λιγότερο προχωρημένοι, και ότι όλοι προχωράμε μπροστά μαζί. Βοηθάει, επίσης, να δώσει σκοπό στη ζωή το να ξέρεις, όχι απλώς θεωρητικά αλλά συγκεκριμένα, ότι στέκεσαι σ' ένα ορισμένο σημείο. Αυτό ενεργοποιεί τη θέληση. Ο κίνδυνος, βέβαια, είναι ότι αυτή η γνώση μπορεί να ξυπνήσει μια αίσθηση αυταρέσκειας, ικανοποίησης με τις επιτεύξεις που έχουν ήδη γίνει.
E. Πώς θα μπορούσα ν' αναγνωρίσω ένα μύστη πρώτου βαθμού ανάμεσα στους φίλους μου;
A. Ο μύστης πρώτου βαθμού θα έχει αποχτήσει σημαντικό βαθμό ελέγχου πάνω στις επιθυμίες του φυσικού σώματος. Θα έχει μια γενική στάση αγαθής πρόθεσης και μια ενότητα με όλους τους ανθρώπους και μια έντονη επιθυμία για αλτρουιστική υπηρεσία. Ανάλογα με το πεδίο υπηρεσίας που θα έχει επιλέξει μπορεί να τον ενδιαφέρει ή να μην τον ενδιαφέρει η εσωτερική διδασκαλία, θα επιδεικνύει όμως μια δημιουργικότητα σε κάποιο τομέα. Ο ιδεαλισμός θα είναι κατά κανόνα έντονος, μαζί με μιαν αυξανόμενη αίσθηση ομαδικής συνείδησης. Ας προσθέσω ότι ο μύστης αποχτά όλο και περισσότερη επίγνωση του κόσμου του νοήματος και ότι μεγαλώνει συνεχώς η ανάγκη και η ικανότητά του να εκφράζει αυτή την επίγνωση.
E. Πώς παίρνει κανείς την πρώτη μύηση;
A. Η ψυχή του ατόμου το οδηγεί στη μύηση μέσ' από διαλογισμό και υπηρεσία, ενώ ο Δάσκαλος ενεργεί σαν ένα είδος μαίας για τη "γέννηση του Χριστού μέσα στο σπήλαιο της καρδιάς". Όταν ο υποψήφιος είναι έτοιμος – όταν τα τσάκρα του μπορούν ν' αντέξουν τον αντίκτυπο της ενέργειας από τη ράβδο της δύναμης – οδηγείται τότε μπροστά στο Χριστό, το Μυσταγωγό για την πρώτη και τη δεύτερη μύηση.
E. Αν είχα μια μυστικιστική εμπειρία, πώς θα μπορούσα να ξέρω αν αυτή ήταν ή όχι η πρώτη μύηση;
A. Αν είχατε μια μυστικιστική εμπειρία, μπορείτε να είστε σίγουρος ότι δεν ήταν η πρώτη μύηση! Καθώς ο εσώτερος άνθρωπος, με τα κέντρα του να φλέγονται από τη φωτιά της ράβδου της μύησης, επιστρέφει στο φυσικό σώμα, η πρώτη αντίδραση είναι σχεδόν πάντα μια αντίδραση φυσικής ανισορροπίας. Συχνά, μια αίσθηση επαπειλούμενου θανάτου – παρ' όλες τις ενδείξεις καλής υγείας – είναι το πιο δυνατό αίσθημα. Αυτές οι καθαρά φυσικές (σωματικές) αντιδράσεις μπορεί ν' ακολουθούνται, νωρίτερα ή αργότερα, από αόριστες αναμνήσεις μυστικών γεγονότων ή τελετών, αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
E. Ένας μύστης που βρίσκεται εν ζωή ξέρει για τη μύησή του και την ακτινική του δομή;
A. Όχι κατ' ανάγκη. Υπάρχουν πάντα πολλοί μύστες, μέχρι και την τρίτη μύηση, που δεν ξέρουν τίποτα γι' αυτά τα θέματα και δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τις εσωτερικές διδασκαλίες. Και μάλιστα, στον ιδιαίτερο τομέα τους, ενδέχεται να υπηρετούν καλύτερα σε τούτη τη ζωή με το να μην έχουν τέτοια ενδιαφέροντα. (Έχω κατά νου, λόγου χάρη, τους 'ανθρώπους της δράσης' στην πολιτική ή τη βιομηχανία, οι οποίοι χρειάζονται έναν εξωτερικό εστιασμό και για τους οποίους η ενδοσκόπηση που πάει με το διαλογισμό θα ήταν εμπόδιο). Υπάρχουν πολλοί, επίσης, που έχουν πάρει την πρώτη ή ακόμα και τη δεύτερη μύηση σε προηγούμενη ζωή αλλά δεν έχουν καμιά ανάμνηση του γεγονότος – ακόμα κι αν είναι εξοικειωμένοι με τις εσωτερικές διδασκαλίες. Επίσης, δεδομένου ότι η εσωτερική ψυχολογία είναι ακόμα σε νηπιακή, θα λέγαμε, ηλικία, είναι ελάχιστοι εκείνοι που γνωρίζουν την ακτινική δομή τους. Αυτό, βέβαια, θ' αλλάξει, καθώς το ενδιαφέρον γι' αυτά τα θέματα θα ευρύνεται.
E. Πώς εξηγείται η φαινομενική αντινομία ότι, ενώ τεράστιος αριθμός σημερινών ανθρώπων επιτελούν μ' επιτυχία περίπλοκες νοητικές εργασίες (όπως οι εμπειρογνώμονες ασφαλίσεων, οι μαθηματικοί κ.τ.λ.), ωστόσο οι άνθρωποι που έχουν προχωρήσει πέρα από την πρώτη μύηση και ιδιαίτερα πάνω από το βαθμό 1,5 – που σημαίνει ότι είναι νοητικά πολωμένοι – είναι σχετικά λιγότεροι;
A. Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι η τεράστια ποσότητα νοήμονος νοητικής εργασίας που έχουν να επιδείξουν εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα εξακολουθεί να είναι η δραστηριότητα του κατώτερου νου. Η πραγματικά δημιουργική εργασία των εμπνευσμένων μαθηματικών, επιστημόνων κ.ο.κ. επιτελείται πάντα από μύστες κάποιου βαθμού. Αυτό που δεν μπορεί να διδαχτεί είναι αποτέλεσμα της ενόρασης, του ανώτερου νου, και προκύπτει από το ξεδίπλωμα και την επίδραση της ψυχής. Πέρα απ' αυτό, ο βαθμός 1,5 δεν είναι παρά το αρχικό στάδιο της νοητικής πόλωσης, η οποία δεν θεωρείται ολοκληρωμένη παρά μόνο όταν κανείς φτάσει στο βαθμό 2,5, οπότε αρχίζει η πνευματική πόλωση.
Ένας άλλος παράγοντας είναι ο εξής: το να έχει κανείς συνείδηση ενός επιπέδου (και συνεπώς την ικανότητα να χρησιμοποιεί τις ενέργειες αυτού του επιπέδου) είναι κάτι το πολύ διαφορετικό από τον έλεγχο αυτού του επιπέδου. Ο μύστης πρέπει να επιδείξει έλεγχο σε κάθε επίπεδο – φυσικό, αστρικό και νοητικό – καθώς προχωρεί προς την τελειότητα.E. Μήπως οι άνθρωποι που έχουν πάρει την πρώτη και τη δεύτερη μύηση σε προηγούμενη ζωή διαπιστώνουν ότι διαθέτουν, χωρίς προσπάθεια, τις ικανότητες που ανέπτυξαν στην προηγούμενη ζωή (π.χ. τον έλεγχο του φυσικού σώματος, ή και τον έλεγχο του συναισθηματικού σώματος στην περίπτωση του μύστη δευτέρου βαθμού); Ή μήπως χρειάζεται να 'επικυρώσουν' ξανά αυτές τις ικανότητες, με το να πάρουν και πάλι αυτές τις μυήσεις προτού να προχωρήσουν σε ανώτερη εργασία (οπότε υποθέτω ότι αυτή η επανάληψη της μύησης θα είναι ευκολότερη);
A. Ο βαθμός ελέγχου που πετυχαίνει κανείς σε οποιαδήποτε ζωή (και ο οποίος μπορεί και να μην είναι πλήρης, παρά το γεγονός ότι το άτομο έχει πάρει τη μύηση) μεταφέρεται στην επόμενη. Ο δονητικός ρυθμός κάθε σώματος προσδιορίζεται από το δονητικό ρυθμό των μονίμων ατόμων (φυσικό, αστρικό και νοητικό), γύρω από τα οποία σχηματίζεται η ύλη των νέων σωμάτων. Κάθε μύηση λαμβάνεται μόνο μια φορά και σταθεροποιεί αυτό το δονητικό ρυθμό.
E. Τι μπορεί κανείς να κάνει συνειδητά για να επισπεύσει τη διεργασία της νοητικής πόλωσης εκτός από το διαλογισμό διαβίβασης ή παράλληλα μ' αυτόν;
A. Η νοητική πόλωση είναι το αποτέλεσμα μιας βαθμιαίας μετατόπισης της συνείδησης από το αστρικό/συναισθηματικό επίπεδο στο νοητικό επίπεδο και συντελείται κατά την περίοδο από την πρώτη ώς τη δεύτερη μύηση. Το αστρικό όχημα είναι το πιο έντονα αναπτυγμένο σώμα που έχει η ανθρωπότητα· χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για την τελειοποίησή του και οι περισσότεροι άνθρωποι δυναστεύονται από τη δράση του (ή μάλλον από τα αστρικά στοιχειακά που το απαρτίζουν). Ο Δάσκαλος Τζιαλ Κουλ έχει γράψει ότι η μεγαλύτερη υπηρεσία που μπορείς να προσφέρεις στον κόσμο είναι το να θέσεις υπό έλεγχο το αστρικό σου όχημα. Αυτό γίνεται από το νοητικό επίπεδο και χρειάζεται πολλές ή αρκετές ζωές για να επιτευχθεί.
Τα αστρικά επίπεδα (υπάρχουν εφτά συνολικά) είναι τα επίπεδα της συναισθηματικής πλάνης ή θυμαπάτης. Όταν το φως του νοητικού επιπέδου διασκορπίσει τις ομίχλες της θυμαπάτης, συντελείται τότε μια βαθμιαία μετατόπιση της πόλωσης. Πολλοί άνθρωποι συγχέουν τις συναισθηματικές με τις νοητικές λειτουργίες. Έχουν την εντύπωση ότι 'σκέφτονται', όταν στην πραγματικότητα ντύνουν τις συναισθηματικές τους αντιδράσεις με αστρικές μορφές σκέψης, που τις εκλαμβάνουν εσφαλμένα για 'σκέψεις'. Κάθε τι, επομένως, που εστιάζει το νου, που τον θέτει σε λειτουργία μπροστά σε κάθε κατάσταση ή αντίδραση, επιταχύνει τη μετατόπιση της πόλωσης. Ο διαλογισμός κάθε είδους (εκτός από κείνη την κατάσταση αρνητικής ονειροπόλησης που τόσο συχνά περνάει για διαλογισμός), είναι μια σπουδαία κινητήρια δύναμη προς αυτή την κατεύθυνση· η αποφασισμένη, σταθερή κι ευσυνείδητη προσπάθεια να παρατηρεί κανείς όσο γίνεται πιο απρόσωπα και πιο έντιμα όλες τις αντιδράσεις του, σε κάθε περίσταση, και ιδιαίτερα στις περιστάσεις εκείνες που τον αναστατώνουν περισσότερο· η κατανόηση της ακτινικής του δομής – που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει και τις αστρικές του πλάνες· η αφιέρωση της ζωής του στην υπηρεσία της ανθρωπότητας, που θα τον οδηγήσει σε μεγαλύτερη αποκέντρωση· όλ' αυτά βοηθούν να μετατοπιστεί η πόλωση της συνείδησης στο ανώτερο επίπεδο, φέρνοντας έτσι το φως της ψυχής σε κάθε περίσταση της ζωής.
* * *