Θρησκεία και Προαιώνια Σοφία

Βιβλικές προφητείες και η Δευτέρα Παρουσία: A B


Το 666 και άλλες παρανοήσεις

του Ρeter Liefhebber


Προφητείες | Κλέπτης εν νυκτί | Νέρων | Να μοιράσουμε
Μέσα στις θρησκευτικές ομάδες υπάρχουν πολλές απόψεις για το πώς και πότε θα εμφανιστεί ο δάσκαλος που περιμένουν. Οι ιδέες αυτές ποικίλουν από τις εξαιρετικά συγκεκριμένες ώς τις πολύ αφηρημένες. Μια βουδιστική ομάδα, για παράδειγμα, εμμένει αυστηρά στην κατά γράμμα ερμηνεία ενός αρχαίου κειμένου που ο θρύλος το αποδίδει στον Γκοτάμα Βούδα. Στο κείμενο αυτό, ο Γκοτάμα φέρεται να λέει ότι ο διάδοχός Του, ο Μαϊτρέγια Βούδας, θα έρθει έναν καιρό που τα κορίτσια θα είναι ήδη 500 χρονών όταν θα μπαίνουν στην εφηβεία (!).

Πολλοί ινδουιστές πιστεύουν ότι η νέα θεία ενσάρκωση θα εμφανιστεί ως ο θεός Κάλκι πάνω σε άσπρο άλογο. Οι ορθόδοξοι μουσουλμάνοι αναφέρουν κείμενα που λένε ότι ο Ιμάμ Μαντί θα εμφανιστεί σ' ένα τζαμί στη Δαμασκό και, την ώρα της πρωινής προσευχής, θα πει: "Ήρθα, δώστε μου ρούχα". Για κείνους τους χριστιανούς που ερμηνεύουν τη Βίβλο κατά γράμμα, είναι αδιανόητο να γυρίσει ο Χριστός με οποιοδήποτε άλλο τρόπο παρά μόνο "επί των νεφελών" στη συντέλεια του κόσμου. Για κάθε τέτοια ομάδα, ακόμα και η ιδέα ότι αυτές οι προφητείες μπορεί να είναι συμβολικές ή και παραμορφωμένες είναι απαράδεκτη.

Παράδειγμα η δήλωση στην Καινή Διαθήκη ότι ο χρόνος της επιστροφής του Χριστού δεν είναι γνωστός σε κανένα, ούτε ακόμα και στον Ίδιο το Χριστό. Αυτό το χωρίο προβάλλεται συχνά για ν' απορριφθεί η πιθανότητα ότι κάποιος μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων αυτό το χρόνο – και να βγει το συμπέρασμα ότι οι πληροφορίες του Μπέντζαμιν Κρεμ πρέπει ν' αγνοηθούν.

Αλλά αυτή η στάση παραβλέπει το γεγονός ότι κάτι που ήταν αληθινό πριν από 2.000 χρόνια δεν θα ισχύει κατ' ανάγκη για πάντα. Πράγματι, μέσα σ' αυτά τα 2.000 χρόνια, όχι μόνο ο Χριστός αλλά και όλοι οι Δάσκαλοι και μερικοί τουλάχιστον από τους μαθητές Τους απόχτησαν αυτή τη γνώση: τον Ιούνιο του 1945, ο Χριστός μπόρεσε ν' ανακοινώσει όχι μόνο την πρόθεσή του να επιστρέψει, αλλά και την κατά προσέγγιση χρονολογία αυτού του γεγονότος.

* * *

Κλέπτης εν νυκτί

Με τον ίδιο τρόπο, ο ερχομός Του δεν αντιφάσκει με μιαν άλλη προφητεία που συχνά μνημονεύεται, ότι θα έρθει "ως κλέπτης εν νυκτί" (οι κλέφτες σπάνια αναγγέλλουν τον ερχομό τους με τυμπανοκρουσίες, όπως πολλοί περιμένουν ότι θα κάνει ο Χριστός). Πράγματι, σε πόσους έγινε αντιληπτό ότι τον Ιούλιο του 1977 ο Χριστός πήρε τη θέση Του στον κόσμο;

Πολλοί χριστιανοί, σε μια προσπάθεια ν' αντικρούσουν τον ισχυρισμό ότι ο Μαϊτρέγια είναι ο Χριστός, προβάλλουν απαράλλακτα το επιχείρημα, βγαλμένο από την ερμηνεία που δίνουν στην Αποκάλυψη, ότι πριν από τον ερχομό Του θα προηγηθούν καταστροφές. Αλλά δεν έχουμε ήδη γνωρίσει περίσσιες καταστροφές; Τι άλλο είναι, κατά τη γνώμη τους, οι παγκόσμιοι πόλεμοι, οι σεισμοί, που τον αιώνα τούτο πήραν εκατομμύρια ζωές; Τι άλλο είναι η πληγή της λιμοκτονίας που κάθε δύο δευτερόλεπτα αφαιρεί τη ζωή ενός παιδιού; Δεν είναι αυτά αρκετή καταστροφή;

Τα πάθη διεγείρονται ακόμη πιο πολύ όταν γίνεται λόγος για το θέμα του "αντίχριστου". Η Αποκάλυψη του Ιωάννη χρησιμεύει ως η κύρια πηγή για τις πάμπολλες θεωρίες σχετικά μ' αυτή την έννοια.

Χιλιάδες φορές, ερασιτέχνες αριθμολόγοι έπαιξαν με τον αριθμό 666, που αναφέρεται στην Αποκάλυψη ως "ο αριθμός του θηρίου", και αποφάνθηκαν ότι αναφέρεται, ταυτόχρονα, όχι μόνο στον Μαϊτρέγια, αλλά και στους Στάλιν, Χίτλερ, Μπρέζνιεφ, Νίξον και Ρόναλντ Ρέιγκαν, μεταξύ άλλων. Ακόμα και σήμερα, υπάρχουν ανένδοτοι υποστηρικτές ενός πολύ ευρηματικού σεναρίου για τη συντέλεια του κόσμου, στο οποίο οι δέκα χώρες της Ευρωπαϊκής Κοινότητας εμφανίζονται ως τα "δέκα κέρατα" του "θηρίου". Αυτή η άποψη, που υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, από τον αμερικανό ευαγγελικό κήρυκα Ηal Linsay, μάλλον θα χρειαστεί κάποια αναπροσαρμογή τώρα που η Κοινότητα έχει αποχτήσει περισσότερα από δέκα μέλη.

* * *

Ο Νέρων

Απέναντι σε όσους πιστεύουν σε κυριολεκτικές ερμηνείες της Γραφής, επιχειρήματα όπως αυτά που ανέπτυξα παραπάνω είναι το ίδιο αναποτελεσματικά όσο και οι επιστημονικές εξηγήσεις για το πραγματικό νόημα του "666". Σε μια συνέντευξη που έδωσε στο γερμανό συγγραφέα Ρeter Αndreas, ο επιστήμονας καθηγητής G. Quispel εκφράζει την κατάπληξή του για το γεγονός ότι οι αποδεδειγμένα εσφαλμένες ιδέες πάνω σ' αυτό το θέμα δεν έχουν ακόμα εγκαταλειφθεί: "Μένω συνεχώς κατάπληκτος βλέποντας ότι ο κόσμος φαίνεται να αγνοεί ακόμα κάτι που έχει ήδη αναγνωριστεί από ενάμιση αιώνα τώρα: ότι το "θηρίο" της Αποκάλυψης δεν αναφέρεται παρά στον αυτοκράτορα Νέρωνα. Μόνο η μεταγενέστερη χριστιανική εκκλησία, την εποχή του Κωνσταντίνου (345 μ.Χ.), τοποθέτησε την Αποκάλυψη σ' ένα μελλοντικό, ιστορικό χρονικό πλαίσιο" (Από το βιβλίο "Was Μorgen wahr sein kann", Εcon Verlag).

Στην εσωτερική διδασκαλία, η έννοια του αντίχριστου είναι εντελώς διαφορετική από την επικρατούσα. Από τη σκοπιά του εσωτερισμού, ο αντίχριστος δεν είναι ένα πρόσωπο αλλά μια ενέργεια – η καταστρεπτική όψη της Θείας Θέλησης (στην ινδουιστική παράδοση, ο Σίβα). Αυτή η δύναμη εκδηλώνεται σε περιόδους μετάβασης από τη μια εποχή στην επόμενη, καταστρέφοντας τις παλιές μορφές και τους θεσμούς, ώστε να καθαρίσει το δρόμο για τις δημιουργικές, εποικοδομητικές δυνάμεις του Χριστού. Μ' αυτή την έννοια ο "αντίχριστος" πράγματι έρχεται πριν από το Χριστό.

Στη διάρκεια του πολέμου 1914-1945 (από την εσωτερική άποψη οι δυο παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν ένας ενιαίος πόλεμος), αυτή η καταστρεπτική ενέργεια ενσωματώθηκε με τρομερή ένταση στο πρόσωπο κυρίως των ηγετών της ναζιστικής Γερμανίας – του Χίτλερ και έξι από τους στενότερους συνεργάτες του. Με την ήττα των δυνάμεων του Αξονα, οι δυνάμεις του κακού ολόκληρου του πλανήτη, που δούλευαν μέσ' απ' αυτούς, νικήθηκαν (αλλά δεν καταστράφηκαν). Οι δυνάμεις του σκότους έχουν τώρα περιοριστεί στο δικό τους πεδίο, που είναι η συντήρηση της υλικής άποψης του πλανήτη. Αυτό παρουσιάζεται συμβολικά στην Αποκάλυψη ως το αλυσοδέσιμο του "θηρίου" και θα διαρκέσει έναν "καιρόν" και "ήμισυ καιρού", που σημαίνει ολόκληρη την εποχή του Υδροχόου και μισή από την επόμενη εποχή, την εποχή του Αιγόκερου. Τότε, στα μέσα της Εποχής του Αιγόκερου, σ' έναν ύστατο παγκόσμιο πόλεμο, που θα διεξαχθεί στα νοητικά επίπεδα, οι δυνάμεις της υλικότητας θα καταστραφούν ολοκληρωτικά.

* * *

Να μοιράσουμε

Οι διδασκαλίες του Μαϊτρέγια που αναφέρονται στην ανάγκη να μοιράσουμε και για οικονομικές μεταρρυθμίσεις προσκρούουν επίσης σε κάποια αντίδραση σε μερικούς χριστιανικούς κύκλους. "Δεν λέγεται αυτό κομμουνισμός;", είναι μια ερώτηση που ακούγεται συχνά.

Ευτυχώς, η πλειονότητα των χριστιανών και των οπαδών άλλων θρησκειών το βλέπουν διαφορετικά. Γι' αυτούς, το να μοιράσουμε δεν είναι μια απειλή αλλά ένα πολυπόθητο ιδανικό, όπως ακριβώς ήταν και για τον Ιησού και τους πρώτους χριστιανούς – ένα ιδανικό για το οποίο άξιζε ν' αγωνιστούν. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (κε΄, 31-46), ο Ιησούς αναφέρει τα κριτήρια με τα οποία κρίνεται αν ένας άνθρωπος έζησε σωστά τη ζωή του: από το αν έδωσε φαγητό στους πεινασμένους, αν έντυσε τους γυμνούς, αν πότισε τους διψασμένους, αν βοήθησε τους αρρώστους και τους φυλακισμένους – αυτά ήταν για τον Ιησού σημάδια μιας ζωής αρεστής στο Θεό. "Αληθινά σας λέω, εφόσον δεν το κάνατε αυτό για έναν από αυτούς τους ελαχίστους, δεν το κάνατε ούτε για μένα".

Διαβάζοντας τις "Πράξεις των Αποστόλων" γίνεται φανερό ότι η πρωτοχριστιανική κοινότητα έπαιρνε σοβαρά υπόψη της αυτό το μάθημα κι έκανε πράξη τηναρχή του μοιράσματος από κοινού των πόρων. "Του δε πλήθους των πιστευσάντων ήταν η καρδιά και η ψυχή μία, και κανείς τίποτα από τα υπάρχοντά του δεν το έλεγε δικό του, αλλά ήταν σ' αυτούς τα πάντα κοινά... ούτε υπήρχε κανένας ανάμεσά τους που να στερείται, γιατί όσοι ήταν κτήτορες αγρών ή οικιών, τα πούλαγαν κι έφερναν τα τιμήματα των πωλουμένων και τ' απόθεταν στα πόδια των αποστόλων· και μοιράζονταν αυτά στον καθένα ανάλογα με την ανάγκη που είχε" (Πράξεις, δ΄, 32, 34, 35)*.

Σήμερα πάλι, το μοίρασμα των αγαθών ανάλογα με τις ανάγκες είναι η βάση πάνω στην οποία ο Μαϊτρέγια ο Χριστός μάς συνιστά να ξαναχτίσουμε τον κόσμο μας.


* "Του δε πλήθους των πιστευσάντων ήν η καρδία και η ψυχή μία, και ουδέ είς τι των υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ' ήν αυτοίς άπαντα κοινά... ουδέ γαρ ενδεής τις υπήρχεν εν αυτοίς· όσοι γαρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τας τιμάς των πιπρασκομένων, και ετίθουν παρά τους πόδας των αποστόλων· διεδίδοντο δε εκάστω καθότι άν τις χρείαν είχεν".
* * *