Η φωνή των λαών

Η Αίγυπτος βρίσκει την φωνή της

Απόσπασμα από το Share International του Μαρτίου του 2011 που σχετίζεται με το άρθρο του Δασκάλου του ίδιου τεύχους.

Η Αιγύπτια συγγραφέας και αρθρογράφος Ahdaf Soueif γράφει στην Αγγλική εφημερίδα The Guardian:

"Ο κόσμος παρατηρούσε ... την πάλη μεταξύ μιας επίμονης, βάναυσης και διεφθαρμένης κυβέρνησης, η οποία χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα που διέθετε το κράτος, και ενός μεγάλου και ποικίλου σώματος πολιτών οπλισμένων μόνο με λόγια και μουσική, νομιμότητα και ελπίδα. Η ανά τον κόσμο υποστήριξη κατόρθωσε να φτάσει δυνατά και καθαρά σε εμάς, και ότι συνέβη εδώ τις τελευταίες δυο εβδομάδες θα δώσει φωνή και δύναμη στους πολίτες παντού... Κοιτάξτε στους δρόμους της Αιγύπτου απόψε· έτσι μοιάζει η ελπίδα."

Στις ανταποκρίσεις της για το Βρετανικό δίκτυο του BBC η Soueif περιγράφει την διάθεση του Αιγυπτιακού λαού:

"Αυτό που συμβαίνει στους δρόμους και στις πλατείες της Αιγύπτου είναι εξαιρετικό· ούτε λίγο ούτε πολύ εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκουν εκ νέου τη φωνή τους - και την χρησιμοποιούν...

"Η ατμόσφαιρα στην Πλατεία Ταχρίρ είναι σαν - λοιπόν, φανταστείτε μια λαϊκή αγορά, όπου το προϊόν που βρίσκεται υπό εξέταση είναι η πολιτική, η οικονομία, η διακυβέρνηση, η ιστορία και το δίκαιο...

"Οι άνθρωποι κουβαλούσαν αυτοσχέδια πλακάτ με τα δικά τους μηνύματα. Το πιο συνηθισμένο, φυσικά, ήταν 'Ιρχάλ' ('Φύγε'!). Αλλά με το πέρασμα των ημερών, έβλεπα και πιο ανυπόμονα όπως: 'Ιρχάλ, τα χέρια μου πονάνε', 'Ιρχάλ, έχω ανάγκη στ' αλήθεια να πλυθώ', 'Ιρχάλ, δεν μπορώ πια να βρω άλλο αστείο', 'Ιρχάλ σημαίνει να φύγεις', και άλλα...

"Η επανάσταση αυτή είναι τόσο ζωντανή, τόσο προσωπική, τόσο αληθινή, έφερε στην επιφάνεια τα αποθέματα της δημιουργικότητας σε όλους όσους συμμετείχαν.

"Κάθε άνθρωπος που ερχόταν στην πλατεία έφερνε και κάτι: ιατρικό υλικό για τις επιτόπιες αυτοσχέδιες κλινικές που συνεχώς παρείχαν ιατρικές υπηρεσίες σε αυτούς που τραυματίζονταν από την αστυνομία του κ. Μουμπάρακ και τους παραστρατιωτικούς, κουβέρτες για τους χιλιάδες που πέρναγαν τη νύχτα τους εκεί, κούτες με νερό, μπισκότα ....

"Η Ταχρίρ έγινε ο δημόσιος χώρος μας όπου αριστεριστές, φιλελεύθεροι και άνθρωποι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας συζητούσαν, τραγουδούσαν και έτρωγαν μαζί...

"Ένα πράγμα που η Ταχρίρ ήδη μας έδωσε είναι η αίσθηση του ποιοι είμαστε ....

"Οι άνθρωποι στην ουσία εκφράσανε: ‘Είπαν ότι είμαστε διαιρεμένοι, ακραίοι, ανίδεοι, φανατικοί – λοιπόν, εδώ είμαστε: είμαστε πολυποίκιλοι, δεν αποκλείουμε κανέναν, είμαστε φιλόξενοι, γενναιόδωροι, σοφιστικέ, δημιουργικοί και πνευματώδεις....

"Η τεράστια αυτή επανάσταση που εξελίσσεται στους δρόμους και στα σπίτια μας είναι ο Αιγυπτιακός λαός που ανακτά το κράτος του, την κληρονομιά του, την φωνή του, την προσωπικότητά του. Να είστε μαζί μας."

Καταγράφοντας την ατμόσφαιρα που επικρατούσε στην Πλατεία μετά την παραίτηση του Προέδρου Μουμπάρακ:

"Το βράδυ της Παρασκευής στην Αίγυπτο έγινε πάρτι. Τραγούδια, ψαλμωδίες, τύμπανα και κραυγές χαράς ακούστηκαν δυνατά από την Αλεξάνδρεια μέχρι το Ασσουάν. Το πρώην καθεστώς αναφερόταν μόνο στο σύνθημα "Τα λεφτά μας πίσω". Αλλιώς, τρία συνθήματα κυριαρχούσαν – και ήταν πολύ χαρακτηριστικά: Το πρώτο – ‘Σηκώστε το κεφάλι σας ψηλά, είστε Αιγύπτιοι’ – σαν απάντηση στο πόσο ταπεινωθήκαμε, πόσο απελπισμένους μας έκαναν να αισθανόμαστε τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

"Το δεύτερο ήταν: ‘Θα παντρευτούμε, θα κάνουμε παιδιά,’ και απηχούσε τις ελπίδες εκατομμυρίων που η απελπιστική έλλειψη εργασίας και οικίας τους έσπρωχνε να ρισκάρουν την ζωή τους για να περάσουν παράνομα τα θαλάσσια σύνορα προς την Ευρώπη ή την έρημο προς την Λιβύη.

"Το τρίτο ήταν: ‘Όποιος αγαπά την Αίγυπτο, ας έρθει και ας οικοδομήσει την Αίγυπτο.’ Και το Σάββατο τήρησαν επάξια τον λόγο τους: έπειτα από την επανάστασή τους ήρθαν και καθάρισαν. Κάποιοι εθελοντές που (άργησαν) και έφτασαν στην Πλατεία Ταχρίρ μετά το μεσημέρι την βρήκαν πεντακάθαρη, οπότε αντί γι’ αυτήν καθάρισαν άλλους δρόμους. Είδα παιδιά σκαρφαλωμένα στα μεγάλα λιοντάρια της γέφυρας Qasr el-Nil να τα γυαλίζουν.

"Νοιώθω – και κάθε γονιός θα καταλάβει τι εννοώ – νοιώθω ότι πρέπει να κρατήσω την προσοχή μου σε αυτό το βρέφος, σε αυτή την νεογέννητη επανάσταση – πρέπει να την κρατήσω ασφαλή στο μυαλό και στην καρδιά μου συνέχεια – μέχρι να μεγαλώσει και να παγιοποιηθεί λίγο. Ογδόντα εκατομμύρια από εμάς αισθάνονται με αυτό τον τρόπο τούτη την ώρα. " (Πηγή: Εφημερίδα The Guardian & BBC, Αγγλία).   

Ο Νεοϋορκέζος αρθρογράφος Thomas Friedman περιγράφει μερικές σκηνές στην Πλατεία:

"Στην Πλατεία Ταχρίρ ένας γενειοφόρος άνδρας 'καλπάζει' πάνω - κάτω, κυριολεκτικά ουρλιάζοντας βραχνά: ‘Νοιώθω ελεύθερος, ελεύθερος! Νοιώθω ελεύθερος, ελεύθερος!’...

"Ο Hosam Khalaf, μηχανικός στο επάγγελμα, ήρθε στην Πλατεία Ταχρίρ μαζί με την σύζυγο και την κόρη του για ένα λόγο: ‘Όταν συναντήσουμε τον Θεό, θα είμαστε σε θέση τουλάχιστον να πούμε: "Προσπαθήσαμε να κάνουμε κάτι ."...

"Δεν εξελίσσεται κάποιο θρησκευτικό γεγονός εδώ, και ούτε βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Είναι ένα Αιγυπτιακό γεγονός.... Βλέπεις κοσμικά κορίτσια με μοντέρνα φορέματα να κάθονται μαζί με καλυμμένες γυναίκες. Βλέπεις γονείς που σπρώχνουν καροτσάκια με τα βρέφη τους φορώντας πινακίδες που γράφουν ‘Ο Μουμπάρακ πρέπει να φύγει’. Βλέπεις φοιτητές με μπλου τζην και χωρικούς με ρόμπες. Εκείνο που ενώνει όλους αυτούς είναι η πύρινη επιθυμία να αποκτήσουν κάποιο έλεγχο του μέλλοντός τους.

"Ομολογώ ότι όπως περπατούσα ανάμεσά τους, μια πάλη συνέβαινε στο κεφάλι μου. Το μυαλό μου έλεγε: "Σύνελθε, θυμήσου ότι συνήθως τέτοια γεγονότα δεν καταλήγουν σε ευτυχισμένο τέλος. Μόνο οι κακοί κερδίζουν από αυτά." Αλλά τα μάτια μου έλεγαν: "Απλά βλέπε και κράτα σημειώσεις. Κάτι εντελώς καινούργιο διαδραματίζεται." (Πηγή: International Herald Tribune & New York Times, ΗΠΑ).

Ο Δρ Ισμαήλ Serageldin, διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, η οποία προστατευόταν με ανθρώπινη αλυσίδα που σχηματίζονταν από το προσωπικό και από διαδηλωτές καθ' όλη την διάρκεια της διαμαρτυρίας των 18 ημερών, δήλωσε:

"Η ηθική δύναμη της μη-βίας ποτέ πριν δεν χρησιμοποιήθηκε τόσο αποτελεσματικά και επιδέξια για τον σκοπό της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της θεμελίωσης ενός καλύτερου μέλλοντος... Αυτές τις 18 ημέρες που συντάραξαν τον κόσμο, νέοι γέροι και παιδιά, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί, φτωχοί και πλούσιοι ήρθαν κοντά όπως ποτέ πριν. Ο στρατός δεν έριξε ούτε μια ριπή εναντίων των εκατομμύριων διαδηλωτών. Όλα αυτά συνέδραμαν για να δείξουν την αληθινή ψυχή του 'λαού'....

"Προς την σπουδαία νεολαία της Αιγύπτου, που είναι οι ηγέτες της Αιγυπτιακής επανάστασης της 25ης Ιανουαρίου του 2011, σας αποδίδουμε χαιρετισμό. Και καθώς τιμούμε τη μνήμη των πεσόντων, χαιρετίζουμε την θυσία των τραυματιών και γιορτάζουμε την αποφασιστικότητα αυτών που παρέμειναν σταθεροί, ας δημιουργήσουμε την νέα Αίγυπτο, με καθοδήγηση από το όραμα για μια κοινωνία πρόνοιας, όπου σύμφωνα με τα αθάνατα λόγια, θα χαθούν: οι πολιτικοί χωρίς αρχές· ο πλούτος χωρίς εργασία· το εμπόριο χωρίς ηθική, η ηδονή χωρίς συνείδηση·  η εκπαίδευση χωρίς ανάπτυξη χαραχτήρα· η επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.

"Ένα όραμα όπου το μεγαλείο του λαού θα μετριέται από την ποιότητα ζωής των φτωχότερων πολιτών και όχι από το μέγεθος του στρατού ή των κτιρίων. Ναι! Αλλάξατε την Αίγυπτο για πάντα, και τώρα θα ακολουθήσουμε την δικιά σας πρωτοπορία και θα ενωθούμε μαζί σας στο έργο της δημιουργίας μιας νέας Αιγύπτου." (Πηγή: bibalex.org, Αίγυπτος). [Σημείωση: Τα "αθάνατα λόγια" είναι απόσπασμα του Μαχάτμα Γκάντι.]

Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι ενώνονται στην Πλατεία Ταχρίρ

Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων υπέρ της δημοκρατίας στο Κάιρο της Αιγύπτου, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί στην Πλατεία Ταχρίρ (που σημαίνει Απελευθέρωση) προστάτευαν οι μεν τους δε, φρουρώντας την άλλη κοινότητα όταν προσευχόταν. Την Παρασκευή της 4ης Φεβρουαρίου οι Χριστιανοί Κόπτες ένωσαν τα χέρια τους και σχημάτισαν ένα προστατευτικό κλοιό ('ζωντανή αλυσίδα') γύρω από τους μουσουλμάνους, ενώ αυτοί εκτελούσαν την καθιερωμένη προσευχή της Παρασκευής. Την Κυριακή της 6ης Φεβρουαρίου ήρθε η σειρά των Χριστιανών, όπου ενώ έψελναν ύμνους οι Μουσουλμάνοι τους προστάτευαν με ζωντανή αλυσίδα γύρω τους. "Στο όνομα του Χριστού και του Μωάμεθ ενώνουμε τις γραμμές μας", δήλωσε ο Σεβασμιότατος Ihab Al Kharat στο κήρυγμα του προς το πλήθος. Ορισμένοι προσκυνητές άρχισαν να κλαίνε, τη στιγμή που οι πιστοί τραγούδησαν το «Ευλόγησε τη χώρα μας, άκουσε τις κραυγές της καρδιάς μας».  Μετά την λειτουργία το πλήθος των Μουσουλμάνων και των Χριστιανών έψαλαν τον ύμνο "ένα χέρι" - που σημαίνει 'είμαστε ένα' - και ύψωσαν το Κοράνι και τον Σταυρό."

Η σκηνή ήταν ακόμα πιο συγκινητική διότι δεν είχε περάσει πολύ καιρός που 23 Χριστιανοί Κόπτες σκοτώθηκαν από έκρηξη βόμβας στην Αλεξάνδρεια την Πρωτοχρονιά του 2011 ενώ παρακολουθούσαν την Θεία Λειτουργία. (Πηγή: New York Daily News & msnbc, ΗΠΑ - Reuters, Αγγλία)

Χριστιανοί προστατεύουν Μουσουλμάνους που προσεύχονται την 2α Φεβρουαρίου του 2011 στην Πλατεία Ταχρίρ, για να αποτρέψουν την αστυνομία ή τους υποστηρικτές του Μουμπάρακ από το να τους διακόψουν. Με αυτό τον τρόπο οι Χριστιανοί ξεπλήρωσαν την χάρη στους Μουσουλμάνους που προστάτεψαν τις Κοπτικές Εκκλησίες κατά την διάρκεια της Λειτουργίας των Χριστουγέννων μετά την έκρηξη βόμβας στην Αλεξάνδρεια.