Διδασκαλίες της Προαιώνιας Σοφίας
επανενσάρκωση, κάρμα και περασμένες ζωές: Α Β Γ
επανενσάρκωση, κάρμα και περασμένες ζωές
Μέρος Γ΄:ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
με τον Μπέντζαμιν Κρεμ
Γιατί υποφέρουμε; | Πότε τα βάνανά μας έχουν καρμική αιτία; | Το κάρμα δεν είναι ανταπόδοση | Οι σωματικές αναπηρίες | Η "πτώση από τον παράδεισο" | Η λιμοκτονία δεν οφείλεται στο κάρμα; | Μήπως ο Μαϊτρέγια θα άρει το κάρμα; | Φυσικές καταστροφές | Επιλογή οικογένειας από την ψυχή | Καρμικοί δεσμοί στις οικογένειες | Επιλογή φύλου από την ψυχή | Αποβολές | Τρόποι σκέψεις από προηγούμενη ενσάρκωση | Τι συνέπειες θα έχει για τη Δύση η αναγνώριση της επανενσάρκωσης;
Ε. Αν ο Θεός ήταν πανταχού παρών, ο κόσμος θα ήταν παράδεισος. Γιατί υποφέρουμε;
Α. Είστε μια ψυχή που βρίσκεται σ' ενσάρκωση στο φυσικό επίπεδο, μέσ' από μια προσωπικότητα, μ' ένα φυσικό, ένα συναισθηματικό κι ένα νοητικό όχημα. Όλα αυτά αποτελούν την προσωπικότητά σας, την αντανάκλαση σε τούτο το επίπεδο ενός μεγάλου Θεού, που είναι η ψυχή σας. Η ψυχή είναι ένα με το Λόγο του πλανήτη, μέρος του οποίου είμαστε όλοι. Υποφέρουμε, βασικά, επειδή νομίζουμε πως είμαστε χωριστοί· επειδή πιστεύουμε και νιώθουμε τον εαυτό μας ως χωριστό από το Θεό. Αν μπορούσαμε, κάθε στιγμή, όπως οι Δάσκαλοι της Σοφίας, όπως οι ανώτεροι μύστες, να νιώθουμε τον εαυτό μας ως ένα με κάθε τι που υπάρχει, ένα και το αυτό, τότε θα συνειδητοποιούσαμε πως εμείς και ο Θεός είμαστε Ένα. Δεν θα υποφέραμε πια.
Αν ο Θεός ενυπάρχει σ' όλη τη δημιουργία, είναι ασφαλώς και μέσα μας στο φυσικό επίπεδο. Ό,τι είναι φυσικό (υλικό) είναι μέρος του Θεού σε ορισμένο επίπεδό Του. Αυτό που ονομάζουμε φυσικό ή υλικό κόσμο είναι ο Θεός εκδηλωμένος σ' ένα ορισμένο επίπεδο συνειδητότητας. Ο Θεός στο επίπεδο συνειδητότητας της ψυχής εκδηλώνεται μ' έναν πολύ τελειότερο τρόπο· και αν είχαμε τέλεια συνείδηση ως ψυχή, αν είχαμε τέλεια θεϊκή συνείδηση, θα βλέπαμε ότι εμείς και ο Θεός είμαστε Ένα. Δεν υπάρχει διαχωρισμός. Αλλά επειδή ταυτιζόμαστε με το σώμα μας και τα βάσανά του, επειδή ταυτιζόμαστε με την προσωπικότητά μας, με τις ελπίδες και τους φόβους και τις φιλοδοξίες της και όλα τ' άλλα, γι' αυτό υποφέρουμε· επειδή, όταν ταυτιζόμαστε με την προσωπικότητα, περιορίζουμε το Θεό σ' αυτό το επίπεδο.
Είναι, βέβαια, και η προσωπικότητα μέρος του Θεού—αφού δεν υπάρχει τίποτ' άλλο από το Θεό. Αλλά το μέρος δεν μπορεί να δει το Όλο στην ολότητά του. Αν κατορθώσουμε να εμποτίσουμε αυτό το μέρος—δηλαδή την προσωπικότητα του φυσικού επιπέδου—με την ψυχή, τότε γινόμαστε μύστες, αποχτούμε συνείδηση του Θεού κι εκδηλώνουμε αυτόν το Θεό στην αληθινή Του κατάσταση.
Αυτή είναι η εξελικτική πορεία προς την τελειοποίηση, που όλοι την ακολουθούμε και που οι Δάσκαλοι της Σοφίας την έχουν ολοκληρώσει. Εκείνοι έχουν φτάσει σ' αυτό το σημείο· τελούν σε απόλυτη ενότητα με το Θεό. Έχουν γνώση του Θεού κάθε στιγμή, γιατί μ' Αυτόν ταυτίζονται. Δεν υποφέρουν. Αυτό που προσπαθώ να σας πω απόψε είναι ότι οι Δάσκαλοι είναι παράδειγμα για μας, ώστε κι εμείς να φτάσουμε στο ίδιο σημείο. Υποφέρουμε τώρα μόνο και μόνο επειδή ταυτιζόμαστε με τη χαμηλότερη άποψη του εαυτού μας αντί να ταυτιζόμαστε με την ανώτερη. Αλλά η πορεία μας είναι εξελικτική. Δεν μπορούμε να τη διανύσουμε ολόκληρη μονομιάς. Γι' αυτό και η επανενσάρκωση, η αρχή της αναγέννησης, είναι γεγονός· γι' αυτό από ζωή σε ζωή χρειάζεται να περάσουμε εμπειρίες, να εμποτιστούμε σιγά-σιγά από την ψυχή και να τελειοποιηθούμε.
Ε. Υπάρχει τρόπος να διακρίνουμε πότε τα βάσανά μας έχουν καρμική αιτία και πότε όχι;
Α. Όλα μας τα βάσανα οφείλονται στη δράση του Νόμου της Αιτίας και του Αποτελέσματος – έχουν συνεπώς καρμική αιτία. Όταν λέτε "καρμική", πιστεύω ότι εννοείτε κάτι που απορρέει από πολύ παλιές πράξεις μας, και συχνά έτσι είναι. Αλλά τα περισσότερα από τα βάσανά μας προέρχονται από τις σκέψεις, τις πράξεις και τις αντιδράσεις μας στο παρόν και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Τα μίση, οι φόβοι μας, οι ζήλιες, οι φθόνοι, οι ανικανοποίητες επιθυμίες και οι ανεκπλήρωτες φιλοδοξίες μας μάς κάνουν να υποφέρουμε, από στιγμή σε στιγμή. Αλλά κι αυτό είναι μέρος της δράσης του κάρμα. Χρησιμοποιούμε λαθεμένα την ενέργεια – την ενέργεια της ψυχής, τη νοητική, την αστρική και την αιθερική – και συνεπώς υποφέρουμε, σύμφωνα με το Νόμο της Αιτίας και του Αποτελέσματος, λόγω της λαθεμένης αυτής χρήσης. Η επιθυμητική αρχή μάς κρατάει στην εξουσία της και μόνο αν μάθουμε να ελέγχουμε αυτή την αρχή – χρησιμοποιώντας το νου μας – μπορούμε να ξεπεράσουμε τον πόνο. Τα πιο πολλά μας βάσανα τα έχουμε συνεπώς επισύρει εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας και δεν είναι αναγκαία. Ταυτόχρονα, όμως, συμμετέχουμε και στα καρμικά δεινά της ανθρωπότητας ως συνόλου, αλλά αυτό είναι κάτι άλλο, είναι η ανθρώπινη κληρονομιά.
Ε. Η κακοτυχία είναι πάντα ανταπόδοση για πράξεις σε περασμένες ζωές ή μπορεί να είναι καθαρά και μόνο μια ευκαιρία για πνευματική ανάπτυξη μέσ' από το ξεπέρασμα του πόνου;
Α. Έχουμε τόσο συνηθίσει να λειτουργούμε κάτω από το σύνδρομο "ευχαρίστηση - πόνος" ώστε έχουμε την τάση να θεωρούμε κάθε οδυνηρή εμπειρία ως κακοτυχία και ως ανταπόδοση για παλιές κακές πράξεις. Ο Νόμος του Κάρμα δεν έχει να κάνει με ανταπόδοση, αλλά με αιτία κι αποτέλεσμα. Η ζωή μας προχωρεί κατά κύκλους, από τους οποίους μερικοί είναι οδυνηροί – κι αποτελούν ευκαιρίες για πρόοδο μέσ' από την κατανόηση και την ανάπτυξη μη-προσκόλλησης – ενώ άλλοι είναι σχετικά ευχάριστοι και εκτυλίσσονται εύκολα χάρη στα όσα αποκομίσαμε από τον προηγούμενο αγώνα.
Ε. (1) Οι σωματικές αναπηρίες είναι πάντα αποτέλεσμα του κάρμα; (2) Είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει κανείς τις σωματικές αναπηρίες σα μέσο ταχύτερης εξέλιξης, όταν δεν οφείλονται στο κάρμα; (3) Είναι αναπόφευκτο για όλους μας να ζήσουμε σε μια ή περισσότερες ζωές με τέτοιες σωματικές αναπηρίες – ή μήπως υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να πληρώσει κανείς τα καρμικά του χρέη;
Α. (1) Όχι, οι σωματικές αναπηρίες πολύ συχνά είναι αποτέλεσμα ατυχημάτων κατά τη γέννηση. Κάρμα δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, η αντίδραση σε μια δράση, αλλά και η ίδια η δράση, η αιτία του αποτελέσματος. Νέες αιτίες – που παράγουν το αποτέλεσμα, το κάρμα – τίθενται σε κίνηση κάθε στιγμή.
(2) Ναι. Η προσπάθεια που απαιτείται για την υπερνίκηση μιας αναπηρίας συχνά παίζει σπουδαίο ρόλο στην ανάπτυξη του χαρακτήρα, συντελώντας έτσι στην εξέλιξη.
(3) Όχι. Δεν υπάρχει νόμος που να λέει ότι πρέπει όλοι να βιώσουμε σωματικές αναπηρίες. Όταν, όμως, οι αναπηρίες έχουν πράγματι καρμική προέλευση, οφείλονται συχνά, αλλά όχι πάντα, στο ότι δείξαμε σωματική σκληρότητα απέναντι στους άλλους στο παρελθόν.
Ε. Γιατί μερικοί συγγραφείς λένε ότι είμαστε έκπτωτοι άγγελοι; Τι συνέβη;
Α. Αυτό συνδέεται με τη βιβλική "πτώση" του ανθρώπου από τον "παράδεισο". Ουσιαστικά, ο καθένας μας είναι μια ψυχή σ' ενσάρκωση, ένας ηλιακός άγγελος. Στο επίπεδο της ψυχής, κάθε ψυχή είναι ένα εξατομικευμένο μέρος της μιας και μοναδικής Υπερψυχής· η χωριστότητα που βιώνουμε στο επίπεδο της προσωπικότητας είναι μια πλάνη – είναι η μεγάλη αίρεση. Η "πτώση" αναφέρεται στην απόφαση των ανθρώπινων ψυχών να έρθουν σ' ενσάρκωση για πρώτη φορά, εδώ και δεκαοχτώμισι εκατομμύρια χρόνια, ν' αφήσουν τον "παράδεισο" – δηλαδή τη φυσική κατάσταση της τελειότητας της ψυχής – για να έρθουν και να βιώσουν "τον καρπό του δέντρου της γνώσης". Αυτή είναι μια μεγάλη θυσία για την ανθρώπινη ψυχή, γιατί συνεπάγεται βαρύτατο περιορισμό της σφαίρας της έκφρασής της. Ωστόσο, αυτή τη θυσία η ψυχή την κάνει πρόθυμα και θεληματικά, προκειμένου να προαγάγει το Σχέδιο της Εξέλιξης του Πλανητικού μας Λόγου. Έτσι, η "πτώση" είναι στην πραγματικότητα συμβολική.
Ε. Έχετε πει ότι η τωρινή κατάσταση της ζωής μας οφείλεται στο παλιό μας κάρμα. Τότε, λοιπόν, και η κατάσταση της ζωής των εκατομμυρίων που λιμοκτονούν δεν οφείλεται κι αυτή στο παλιό τους κάρμα; Δεν τοποθετήθηκαν σ' αυτή την κατάσταση λιμοκτονίας εξαιτίας των παλιών παραπτωμάτων τους; Αν όχι, θα 'λεγε κανείς ότι ο Νόμος του Κάρμα δεν λειτουργεί δίκαια σ' αυτή την περίπτωση.
Α. Πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνούσαμε πως κανένας δεν κατανοεί τη λειτουργία του Νόμου του Κάρμα καλύτερα από τον Μαϊτρέγια, το Χριστό. Κι όμως, ο Χριστός έχει πει: "Αυτοί οι άνθρωποι πεθαίνουν αποκλειστικά και μόνο γιατί είχαν την ατυχία να γεννηθούν σ' ένα μέρος του κόσμου αντί για ένα άλλο". Δεν "τοποθετούνται σ' αυτή την κατάσταση λιμοκτονίας εξαιτίας των παλιών παραπτωμάτων τους", αλλά έρχονται σ' ενσάρκωση σύμφωνα με ομαδικό νόμο. Οι οικογενειακές και οι φυλετικές ομάδες στις οποίες ανήκουν ζουν σ' αυτές τις περιοχές κατά πάσα πιθανότητα από αιώνες τώρα. Λιμοκτονούν, επειδή εμείς, τ' αναπτυγμένα έθνη, σφετεριζόμαστε και σπαταλάμε τα τρία τέταρτα της παγκόσμιας τροφής – γιατί έχουμε τα οικονομικά μέσα να πληρώσουμε τις τιμές της αγοράς. Πολλές αναπτυσσόμενες χώρες εξάγουν τροφές – τροφές που τις έχουν ανάγκη οι πεινασμένοι πολίτες τους – κι όμως τις εξάγουν για να κερδίσουν "σκληρό συνάλλαγμα" και να πληρώσουν για τις απαραίτητες εισαγωγές πετρελαίου και μηχανημάτων. Επιπλέον, αφού το μεγαλύτερο μέρος των αναπτυξιακών κεφαλαίων έρχεται απ' το εξωτερικό, έτσι και το μεγαλύτερο μέρος από τα κέρδη τής αναπτυσσόμενης βιομηχανίας τους πηγαίνει κι αυτό στο εξωτερικό. Δεν μπορούν ποτέ να ορθοποδήσουν, αφού τα πλούσια έθνη υπαγορεύουν τους κανόνες του διεθνούς εμπορίου με τρόπο ώστε να ευνοούνται τα δικά τους συμφέροντα. Έτσι ο υπαίτιος δεν είναι τα "παλιά τους παραπτώματα" αλλά η δική μας πλεονεξία και το να μην μοιραζόμαστε, που έχουν ως συνέπεια εμείς στη Δύση να παράγουμε ένα βαρύ φορτίο κάρμα για ολόκληρο τον κόσμο. Το κάρμα είναι μια ενεργητική, όχι παθητική διεργασία, στην οποία είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι.
Ε. Μήπως ο Μαϊτρέγια θα καθαρίσει την πλάκα του παρελθόντος, το καρμικό χρέος της ανθρωπότητας;
Α. Όχι. Η αντίληψη της χριστιανικής Εκκλησίας περί εξιλέωσης δι' αντιπροσώπου είναι παρερμηνεία του ρόλου του Χριστού. Ο Χριστός ήρθε στην Παλαιστίνη, και έχει έρθει πάλι τώρα, για να δείξει το δρόμο, να προπορευτεί, να καθοδηγήσει και να εμπνεύσει, αλλά όχι να πάει ενάντια στο Νόμο του Κάρμα. Μόνοι μας πρέπει να σωθούμε μέσ' από την ανταπόκρισή μας στις διδασκαλίες Του.
Ε. Μήπως ο Δάσκαλός σας περιμένει ότι θα υπάρξει μια εξάγνιση του παγκόσμιου κάρμα στο φυσικό επίπεδο με τη μορφή καταστροφών;
Α. Αν ο ερωτών εννοεί αν θα συμβούν μείζονες αλλαγές της γης, τότε η απάντηση είναι όχι. Ο Νόμος του Κάρμα είναι ο Νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος, και το κάρμα δεν εξαγνίζεται, παρά λύεται ή αντισταθμίζεται. Λόγω της δράσης αυτού του Νόμου, οι τωρινές ανισορροπίες και οι παραλογισμοί στη σκέψη και τη συμπεριφορά του ανθρώπου (χωριστότητα, διαίρεση, πόλεμοι, εκατομμύρια να λιμοκτονούν κ.τ.λ.) δημιουργούν συνθήκες άκρας ανισορροπίας στη φύση. Αυτό εκφράζεται, και θα συνεχίσει να εκφράζεται, με τη μορφή τυφώνων, δυνατών ανέμων, πλημμυρών, ασυνήθιστων καιρικών συνθηκών κ.ο.κ. Όταν ο άνθρωπος αρχίσει να θέτει τον οίκο του σε τάξη, τα στοιχεία (ή "στοιχειακά") της φύσης θ' ανταποκριθούν με πιο ισορροπημένη δράση, και θα προκύψει έτσι μεγαλύτερη αρμονία.
Ε. Πώς κάνει η ψυχή την επιλογή της για το πού, πότε κι από ποιους γονείς θα γεννηθεί;
Α. Εξαρτάται από την εξέλιξη της ψυχής. Υπακούοντας στο Νόμο της Εξέλιξης, οι μη εξελιγμένες ψυχές έλκονται μαγνητικά, μέσ' από καρμική αναγκαιότητα, στα σώματα που ετοιμάζονται· δεν έχουν μεγάλη επιλογή. Οι πιο προχωρημένοι άνθρωποι, που ενσαρκώνονται σύμφωνα με Ομαδικό Νόμο, έλκονται σε συγκεκριμένες οικογενειακές και εθνικές ομάδες (με τις οποίες έχουν καρμικούς δεσμούς) ανάλογα με την ανάγκη του κόσμου για τις ενέργειες τέτοιων ομάδων σε μια δεδομένη εποχή. Οι μύστες έρχονται σύμφωνα με το Νόμο της Υπηρεσίας κι επιλέγουν (με τη βοήθεια του Δασκάλου τους) την οικογένεια, τις συνθήκες κ.τ.λ. που θα τους επιτρέψουν να υπηρετήσουν καλύτερα με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο.
Ε. Συνδεόμαστε πάντα καρμικά με όλα τα μέλη της οικογένειάς μας;
Α. Συνήθως, αλλά όχι πάντα. Από καιρό σε καιρό, στις περισσότερες οικογένειες εισάγεται "νέο αίμα". Και φυσικά, νέοι καρμικοί δεσμοί σχηματίζονται όλη την ώρα.
Ε. Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός – αν υπάρχει τέτοιος – που καθορίζει αν το παιδί που θα γεννηθεί θα είναι αγόρι ή κορίτσι;
Α. Η ψυχή το καθορίζει αυτό. Ανάλογα με το σκοπό της σε κάθε συγκεκριμένη ζωή, η ψυχή δημιουργεί το όχημα της έκφρασής της 9aστο φυσικό επίπεδο από κάθε άποψη. Είμαστε πραγματικά μια έκφραση της ψυχής μας. Στο επίπεδο της ψυχής δεν υπάρχει ούτε αρσενικό ούτε θηλυκό, και ο χωρισμός των φύλων στο φυσικό επίπεδο δεν είναι παρά μια αντανάκλαση των δύο πόλων του Θεού ως Πατέρα και Μητέρας, που η ένωσή τους φέρνει στην ύπαρξη εμάς ως ψυχές. Βιώνοντας επανειλημμένα τη ζωή πότε ως άντρες και πότε ως γυναίκες, φέρνουμε τελικά αυτές τις δυο απόψεις – την αρσενική και τη θηλυκή – σε ισορροπία.
Ε. Μήπως η αποβολή σημαίνει ότι η ψυχή, που είχε ελκυστεί σε πιθανή ενσάρκωση, ξαφνικά άλλαξε γνώμη;
Α. Όχι. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία οι αποβολές οφείλονται σε τεχνικούς παράγοντες – στην κατάσταση της υγείας της γυναίκας, στη λήψη φαρμάκων ή κάποια άλλη σωματική αιτία. Απομένει ένα μικρό ποσοστό περιπτώσεων όπου η ενσαρκούμενη οντότητα αντιστέκεται στην ενσάρκωση και προκαλεί τη διακοπή της κύησης.
Ε. Σε μια συγκεκριμένη ζωή όπου κάποιος είναι Δυτικός, θα μπορούσε να είναι ακόμα ορατό το ότι σε προηγούμενη ενσάρκωση ήταν Ασιάτης ή Αφρικανός;
Α. Στα φυσικά χαρακτηριστικά, όχι, αλλά στους τρόπους σκέψης, στη γενική προσέγγιση στον κόσμο, ναι.
Ε. Τι συνέπειες προβλέπετε ότι θα έχει η αναγνώριση της επανενσάρκωσης στο δυτικό κόσμο;
Α. Είναι φανερό ότι μια αληθινή συνειδητοποίηση τού τι συνεπάγεται η επανενσάρκωση (και όχι απλώς μια διανοητική αναγνώρισή της) θα μεταμορφώσει ολόκληρο το δυτικό τρόπο προσέγγισης στην πραγματικότητα. Η ιδέα ότι η ζωή δεν είναι σύντομη, απάνθρωπη κι αυθαίρετη, ότι υπάρχει σκοπός και σχέδιο, ότι διανύουμε μια πορεία βαθμιαίας τελειοποίησης, και πάνω απ' όλα ότι την ύπαρξή μας τη διέπει ο μεγάλος Νόμος της Αιτίας και του Αποτελέσματος, όλ' αυτά σίγουρα θ' αλλάξουν την οπτική μας γωνία. Η ανάγκη για σωστές ανθρώπινες σχέσεις, για αβλάβεια, θα γίνει άπλετα φανερή.
* * *