Θρησκεία και Προαιώνια Σοφία

Ιησούς ο Ναζωραίος και Μαϊτρέγια ο Χριστός: A B Γ


Ιησούς ο Ναζωραίος και Μαϊτρέγια ο Χριστός

Tου Peter Liefhebber
Ο Ιησούς ο Ναζωραίος και ο Χριστός δεν είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Για πολλούς χριστιανούς, αυτός είναι ένας από τους πιο δύσκολα αποδεκτούς ισχυρισμούς σε σχέση με τον Μαϊτρέγια, τον Παγκόσμιο Διδάσκαλο. Χρειάζεται, λοιπόν, κάποια εκτενέστερη επεξήγηση.

Πράγματι, ο τίτλος "Χριστός" δεν αναφέρεται σ' ένα συγκεκριμένο άτομο. Είναι η ονομασία ενός λειτουργήματος μέσα στην Ιεραρχία των Δασκάλων της Σοφίας, δηλαδή σ' εκείνη την ομάδα προχωρημένων όντων που καθοδηγούν την εξέλιξη της ανθρωπότητας πίσω από τη σκηνή. "Χριστός" είναι εκείνος που έχει πάρει το χρίσμα, που έχει χριστεί στο αξίωμα του αρχηγού της Ιεραρχίας.

Όποιος είναι επικεφαλής της Ιεραρχίας γίνεται αυτόματα, όσο διαρκεί η θητεία του, ο Παγκόσμιος Δάσκαλος, γνωστός στην Ανατολή ως ο "Μποντισάτβα". Ο Μαϊτρέγια, που ενσωματώνει την ενέργεια που ονομάζουμε "Αρχή του Χριστού", κατέχει αυτό το αξίωμα πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια τώρα, και εκδηλώθηκε στην Παλαιστίνη ως ο Χριστός για να εγκαινιάσει την Εποχή των Ιχθύων, που άρχιζε τότε. Η μέθοδος που χρησιμοποίησε ονομάζεται "πνευματική επιφώτηση": η συνείδησή Του διέπνεε και καθοδηγούσε τις πράξεις και τις διδασκαλίες του μαθητή Του, του Ιησού. Έτσι, αυτό που έβλεπαν και βίωναν οι γύρω από τον Ιησού ήταν η συνείδηση του Χριστού, του Μαϊτρέγια.

Μύστης τετάρτου βαθμού

Στην πραγματικότητα, ο Ιησούς ήταν μύστης τετάρτου βαθμού κι ένας από τους αρχαιότερους μαθητές των Δασκάλων της Σοφίας. Είχε εμφανιστεί και νωρίτερα στους βιβλικούς χρόνους ως ο Ιησούς του Ναυή, αργότερα ως ο Ησαΐας και πάλι ως Ιησούς στο βιβλίο του Ζαχαρία. Στην Παλαιστίνη, έκανε τη μεγάλη θυσία να προσφέρει τον εαυτό του ώστε να χρησιμοποιηθεί από τον Μαϊτρέγια για την εκπλήρωση της αποστολής Του κατά τα τρία χρόνια που ακολούθησαν τη Βάπτιση στον Ιορδάνη.

Ταυτόχρονα, στη διάρκεια της ζωής του, ο Ιησούς αναπαράστησε συμβολικά τις πέντε μυήσεις που οδηγούν τον άνθρωπο στο επίπεδο του τελειοποιημένου Δασκάλου. Η εμπειρία της Σταύρωσης ήταν η αναπαράσταση της 4ης μύησης για τον Ιησού (η Γέννηση, η Βάπτιση και η Μεταμόρφωση στο Όρος συμβολίζουν τις τρεις πρώτες μυήσεις), ενώ ταυτόχρονα και ο ίδιος ο Μαϊτρέγια πήρε μιαν ανώτερη μύηση. Τα λόγια του Ιησού και τα γεγονότα της ζωής του παρερμηνεύτηκαν σημαντικά, επειδή ακριβώς έγινε τόσο λίγο κατανοητή η σχέση ανάμεσα στο έργο του και στο έργο του Μαϊτρέγια, του Χριστού. Από κει ξεκίνησε η αιώνια θεολογική διαμάχη για το αν ο Ιησούς ήταν Θεός ή άνθρωπος ή και τα δυο. Η απάντηση είναι ότι ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος που έγινε Υιός του Θεού – όπως γίνεται τελικά κάθε άνθρωπος. Αλλοι είχαν βαδίσει αυτό το μονοπάτι νωρίτερα και πολλοί το ακολούθησαν από τότε. Οι χριστιανοί που είναι της γνώμης ότι δεν αρμόζει στον καθένα μας να προσπαθήσει να επαναλάβει τα επιτεύγματα του Ιησού (ο οποίος γι' αυτούς είναι "Θεός" ή πάντως ο μονογενής Υιός του Θεού) βρίσκονται σε αντίφαση με τα ίδια του τα λόγια: "Γίνετε τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας ο εν τοις ουρανοίς είναι τέλειος" – και: "Μεγαλύτερα έργα από αυτά που κάνω εγώ θα κάνετε εσείς".

Με το θάνατο του Ιησού, το έργο του για κείνη τη ζωή είχε εκπληρωθεί: η Ανάσταση του σώματος του Ιησού από τον τάφο έγινε από τον Μαϊτρέγια (για να συμβολίσει την πέμπτη Μύηση, ενώ η "Ανάληψη" είναι το σύμβολο της έκτης μύησης). Αυτή η παρουσίαση αρχαίων απόκρυφων γνώσεων με συμβολική μορφή είναι μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί η Πνευματική Ιεραρχία για να διδάξει την ανθρωπότητα και να μεταδώσει γνώσεις "σε όσους έχουν μάτια για να δουν κι αυτιά για ν' ακούσουν". Παρόμοια συμβολικά συμβάντα συναντάμε και στους βίους του Βούδα, του Μίθρα και του Κρίσνα. Και οι ξακουστοί άθλοι του Ηρακλή δεν είναι τίποτα λιγότερο από τη συμβολική έκφραση ενός μέρους της πορείας της μύησης.

Ο μαθητής Ιησούς της εποχής της Καινής Διαθήκης έχει στο μεταξύ γίνει ένας από τους ανώτατους Δασκάλους μέσα στην Ιεραρχία: ο Δάσκαλος Ιησούς. Σ' αυτή την κατάσταση τελειότητας έφτασε στη διάρκεια της επόμενης ζωής Του ως Απολλώνιος ο Τυανεύς. Πολλοί από εκείνους που τον ακολούθησαν στη διάρκεια της ζωής Του ως Ιησού ήταν ακόμα εν ζωή στη διάρκεια εκείνης της νέας ενσάρκωσής Του – και πολλοί απ' αυτούς είχαν πεισθεί ότι ο Ιησούς είχε επανεμφανιστεί ανάμεσά τους. Ο Απολλώνιος ήταν εκείνος που ταξίδεψε στην Ινδία κι αυτό έδωσε τη βάση για την ιστορία που πιστεύουν πολλοί, ότι ο Ιησούς δεν πέθανε στο σταυρό αλλά ότι πήγε στην Ινδία και πέθανε στο Κασμίρ σε σεβάσμια ηλικία.

Ο Δάσκαλος Ιησούς είναι ενσαρκωμένος από 640 χρόνια τώρα με συριακό σώμα. Στο βιβλίο της Αλίκης Μπέιλι "Μύηση, ανθρώπινη και ηλιακή" (έκδοση Lucis Τrust), περιγράφεται ως εξής: "Είναι μια μάλλον στρατιωτική μορφή, ένας άνθρωπος που πιστεύει στην πειθαρχία, με σιδηρά πυγμή και θέληση. Είναι ψηλός και ισχνός με πρόσωπο μάλλον μακρύ και λεπτό, μαύρα μαλλιά, χλωμό δέρμα και διαπεραστικά γαλάζια μάτια".

Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου το έζησε κυρίως στην Παλαιστίνη, αλλά από το 1984 ζει στη Ρώμη. Η πρόθεση είναι να προσπαθήσει να βγάλει τις χριστιανικές εκκλησίες από την αποκρυστάλλωση και την αντιπαλότητά τους και, εφόσον κληθεί, να ηγηθεί μιας ενοποιημένης εκκλησίας. Μ' αυτό τον τρόπο, ελπίζει να λύσει τις τόσες αντιφάσεις και παρανοήσεις που δημιουργήθηκαν στο πέρασμα των αιώνων σχετικά με τον ιστορικό Του ρόλο και τις διδασκαλίες που διέδωσε τότε ως όχημα για τον Μαϊτρέγια.

Στην Ιεραρχία ο Ιησούς περιγράφεται ως "ο μέγας Ηγέτης, ο Στρατηγός και ο σοφός Εκτελεστής". Το βιβλίο "Μύηση, ανθρώπινη και ηλιακή" λέει γι' Αυτόν: "Κανένας δεν βρίσκεται σε τόσο στενή επαφή (όσο αυτός) με τους ανθρώπους που εκπροσωπούν ό,τι καλύτερο υπάρχει στις χριστιανικές διδασκαλίες και κανένας δεν έχει τόση επίγνωση των αναγκών της παρούσας στιγμής".

Μείζων ρόλος

Με την ανάδυση του Μαϊτρέγια, ο Δάσκαλος Ιησούς παίζει, για δεύτερη φορά, ένα μείζονα ρόλο στην εκτέλεση του σκοπού του Χριστού, και τέτοιο μείζονα ρόλο παίζουν επίσης οι Απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης. Πριν από δυο χιλιάδες χρόνια, ήταν όλοι τους τρίτου βαθμού μύστες· τώρα Τούς έχουν ανατεθεί σημαίνοντες ρόλοι στην εκπλήρωση του Σχεδίου: ο Πέτρος είναι τώρα ο Δάσκαλος Μόρυα, ενώ ο Ιωάννης είναι ο Δάσκαλος Κουτ Χούμι, Εκείνος που θα διαδεχτεί τον Μαϊτρέγια στο λειτούργημα του Χριστού μετά την εποχή του Υδροχόου (σε 2.500 χρόνια περίπου από σήμερα). Αυτή η ανοιχτή συνεργασία των Δασκάλων, που θα είναι ορατή σε όλους, θα δώσει τέλος στις όποιες αμφιβολίες απομένουν σχετικά με την αληθινή σχέση ανάμεσα στον Μαϊτρέγια το Χριστό και το μαθητή Του, το Δάσκαλο Ιησού.

Έτσι ο φαινομενικά παράδοξος ισχυρισμός ότι ο Ιησούς και "ο Χριστός" δεν είναι το ίδιο πρόσωπο με την κυριολεκτική έννοια του όρου, είναι πιο λογικός απ' ό,τι φαίνεται. Ωστόσο, όσοι χριστιανοί δυσκολεύονται να δεχτούν ότι ο δάσκαλός "τους", δεν είναι ο μεγαλύτερος πνευματικός ηγέτης όλης της ανθρωπότητας μπορεί να βρουν παρηγοριά σ' ένα δεύτερο παράδοξο: ο Ιησούς και ο Μαϊτρέγια ο Χριστός ήταν (και είναι) ένα, με την έννοια ότι εργάζονται μαζί, ο καθένας στο δικό του επίπεδο, σε τέλεια αρμονία για την εκπλήρωση του Θεϊκού Σχεδίου.


Ακολουθούν Ερωτήσεις και απαντήσεις με τον Μπέντζαμιν Κρεμ
* * *