Το 2011 από την άποψη του Δασκάλου  

Το 2011, όπως εξετάζουμε και αλλού σ’ αυτό το τεύχος [Στμ: εννοεί την έντυπη έκδοση], ήταν βαρυσήμαντο έτος από πολλές απόψεις. Συνεπώς είναι χρήσιμο να γίνει μια σύνοψη της άποψης του Δασκάλου του Μπέντζαμιν Κρεμ για το έτος αυτό, βασισμένη στα δημοσιευμένα στο Share International άρθρα Του. Παραδόξως, ο Δάσκαλος έχει αναφέρει (σε προσωπική επικοινωνία μαζί Του) ότι, παρά τα σοβαρά προβλήματα που έφερε σε τόσους πολλούς, το 2011 ήταν «η καλύτερη χρονιά μέχρι τώρα» για το σχέδιο της Ιεραρχίας. Μπορεί να ήταν μια χρονιά που συνέβησαν τρομερές φυσικές καταστροφές και παράλληλα η τεράστια οικονομική κρίση διευρύνθηκε ακόμη και σε εκείνους που είχαν συνηθίσει στην υλική ευμάρεια, αλλά ήταν επίσης η χρονιά που η φωνή του λαού σε όλο τον κόσμο ακούστηκε δυνατά και αποφασιστικά, αρχίζοντας με τις εξεγέρσεις που ονομάστηκαν Αραβική Άνοιξη. Σε αυτές εκατομμύρια άνθρωποι νίκησαν το φόβο, ακόμη και για το θάνατό τους, και απαίτησαν να απελευθερωθούν από την δεσποτική εξουσία που για δεκαετίες τους επιβαλλόταν. Η έκκληση αυτή αντήχησε  στα κινήματα διαμαρτυρίας ενάντια στην καπιταλιστική απληστία που εξαπλώνονται σε όλη τη Δύση. Στο τεύχος του Ιουλίου / Αυγούστου του περιοδικού Share International, ο Δάσκαλος έγραψε: «Όταν γραφτεί η ιστορία αυτής της μοναδικής χρονικής περιόδου, οι άνθρωποι θα αντιληφθούν, ίσως για πρώτη φορά, πόσο σημαντικά, πόσο πρωταρχικής σημασίας, ήταν τα πρόσφατα γεγονότα στη Μέση Ανατολή». (Ο δρόμος προς την Ενότητα). Τον Σεπτέμβριο, πάλι, είπε ότι αυτή η περίοδος: «είναι μοναδική στην ιστορία του κόσμου. Οι μεταβολές που λαμβάνουν χώρα είναι βαρυσήμαντες, πέραν της ανθρώπινης κατανόησης, και θα αλλάξουν τη ζωή, όπως τώρα τη γνωρίζουμε, σε βάθος και για πάντα». (H αλλαγή προς την Ενότητα)

Οι στοχασμοί του Δασκάλου κατά τη διάρκεια του έτους διαποτίζονταν με μια αίσθηση αυξανόμενης δυναμικής για αλλαγή - όχι όμως για επανάσταση αλλά για εξέλιξη. Όπως πάντα, τα άρθρα Του παραθέτουν το αφηρημένο και ευρύ όραμα μαζί με πιο συγκεκριμένες και πρακτικές παρατηρήσεις σχετικά με τα παγκόσμια γεγονότα. Τα θέματα που προκύπτουν  εντονότερα στα άρθρα του τελευταίου έτους [2011], πάντα κατά ολοκληρωμένο τρόπο, είναι: η ενότητα των ανθρώπων και το γεγονός ότι όλοι είναι Ένα· η φωνή των λαών και η ελπιδοφόρα υπόσχεση της νέας εποχής.

Ενότητα

Ο Δάσκαλος επαναλαμβάνει μία από τις βασικές αρχές της διδασκαλίας του Μαϊτρέγια και του εσωτερισμού - την ουσιαστική ενότητα και διασύνδεση της ανθρωπότητας, τόσο παγκόσμια σε πολιτικοκοινωνικό επίπεδο, όσο και βαθύτερα, σε όλα τα επίπεδα που διατρέχουν το σύμπαν. Ακριβώς στην αρχή του έτους, ο Ίδιος συνέδεσε αυτή την περιεκτική κατανόηση της ενότητας τόσο με τα πολιτικά γεγονότα σε όλο τον κόσμο: «Η ανθρωπότητα συνεχίζει να εξελίσσεται στη συνείδηση, μαζί, ως Μία». (Η ουσιαστική Αδελφοσύνη του Ανθρώπου, Ιανουάριος / Φεβρουάριος)· όσο και, αργότερα (Η ευθύνη του Ανθρώπου, Απρίλιος), με την καλή κατάσταση και υγεία του πλανήτη Γη: «Πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε αρμονία με τον ίδιο τον πλανήτη ώστε να έχουμε ένα αρμονικό μέλλον μεταξύ μας». Στο ίδιο άρθρο ο Δάσκαλος αναφέρει ότι «Ο Μαϊτρέγια καλεί όλους τους ανθρώπους παντού να δουν τους εαυτούς τους όπως τους βλέπει Αυτός, ως Θεϊκούς, Γιους και Κόρες του ίδιου του Θεού». Όπως πάντα, ο Δάσκαλος τονίζει ότι το μοίρασμα από κοινού των αγαθών είναι το κλειδί που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια καινούργια αντίληψη της ενότητας, όταν «θα χαθούν για πάντα τα ψεύτικα εμπόδια που οι ίδιοι [οι άνθρωποι] ανέγειραν για να κρατήσουν σε απόσταση τους αδερφούς τους, και θα συνειδητοποιήσουν, επιτέλους, ότι σε τίποτα δεν διαφέρουν από αυτούς». (Η ουσιώδης Αδελφοσύνη του Ανθρώπου).

Η φωνή των λαών

Το 2011, οι διαμαρτυρίες σε όλο τον κόσμο άρχισαν να εκφράζουν τη θεμελιώδη ενότητα και συνοχή της ανθρωπότητας. Σχολιάζοντας την επικεντρωμένη στην πλατεία Ταχρίρ, στο Κάιρο, καθοριστική εξέγερση, ο Δάσκαλος είπε ότι οι διαδηλωτές «αντιλήφθηκαν την ενότητα και την δύναμή τους». «Κάθε ημέρα, για δεκαοκτώ ημέρες, ο Μαϊτρέγια βρισκόταν για πολλές ώρες στο Κάιρο, κυρίως στην Πλατεία», ενθαρρύνοντας τους διαδηλωτές «Ο Μέγας Κύριος τους ενθάρρυνε, τους καθοδήγησε και τους ευλόγησε για τη ζέση και την αυτοσυγκράτησή τους, και μια βαθιά αίσθηση αγάπης και ενότητας γέμισε την καρδιά και το μυαλό όλων». (Η φωνή των λαών ακούγεται, Μάρτιος). Στο άρθρο του Ιουνίου σημειώθηκε το γεγονός ότι η αυξανόμενη δύναμη της φωνής των λαών, ενωμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, εμπνέει ελπίδα και αισιοδοξία για το μέλλον: «Ούτως η Φωνή των Λαών θα καταστεί πιο ισχυρή και εύγλωττη» για την «καινούργια κοινωνία... μια κοινωνία που θα διατηρεί ιερό το δικαίωμα όλων για αυτοδιάθεση, το δημοκρατικό δικαίωμα της συμμετοχής στα κοινά και στη διαμόρφωση του αύριο· το δικαίωμα για ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης, περίθαλψης και εκπαίδευσης. Πάνω απ' όλα, οι άνθρωποι θα διεκδικήσουν το δικαίωμά τους να ζήσουν εν ειρήνη». (Το μονοπάτι του μέλλοντος). Ο Δάσκαλος δεν αναφέρεται άμεσα στα κινήματα διαμαρτυρίας και «κατάληψης» στη Δύση, αλλά το Νοέμβριο μιλάει με ένα μάλλον διαφορετικό τόνο κατά της ασύδοτης απληστίας που βασανίζει πολλούς και υπόσχεται ότι και εδώ: «Οι άνθρωποι παντού διαισθάνονται την αλλαγή και ενώνουν τις φωνές τους στο κάλεσμά της». (Η υπόσχεση του Μαϊτρέγια).

Καινούργια ελπίδα

Η πολιτική ενότητα, ιδίως μεταξύ των νέων που «κρατούν το μέλλον στις καρδιές τους με ασφάλεια» θα επιφέρει τη Νέα Εποχή «την Εποχή της Ειρήνης, της Δικαιοσύνης και του Μοιράσματος από κοινού, της Ελευθερίας και της Αγάπης» (Οι τρόποι της Νέας Εποχής, Μάιος). Η ελπίδα των νέων καιρών ενισχύεται από την ανταπόκριση στην «αντιπαράθεση μεταξύ των αντιθέτων», που δημιουργήθηκε από το μυστηριώδες έργο της ενέργειας της αγάπης που είναι η «μάχαιρα του Διχασμού» (Δημιουργώντας τη Μάχαιρα του Διχασμού, Οκτώβριος). Ο Μαϊτρέγια υπόσχεται την πρόοδο προς τη καινούργια εποχή, μια εποχή για τους νέους και το τέλος του φόβου: «Αληθώς, ο παλιοί τρόποι σβήνουν και παρεμποδίζουν το γένος [των ανθρώπων]». (Η υπόσχεση του Μαϊτρέγια , Νοέμβριος) . Μεγάλη σημασία δίνεται στο ρόλο της νεολαίας στη δημιουργία του καινούργιου κόσμου: «Οι νέοι προπορεύονται, και το μέλλον τους ανήκει».. (Δημιουργώντας τη Μάχαιρα του Διχασμού, Οκτώβριος). «Η υπόσχεση του Μαϊτρέγια είναι ότι αυτός ο νέος κόσμος έχει ήδη πάρει το δρόμο του». (Η υπόσχεση του Μαϊτρέγια, Νοέμβριος). Το τελευταίο άρθρο του Δασκάλου για το 2011 τελειώνει με μια ήσυχη αλλά χαρούμενη νότα αισιοδοξίας: «Ο τωρινός πόνος και η αίσθηση της απώλειας θα δώσουν τη θέση τους στην ανανεωμένη ελπίδα και την ικανοποίηση ότι ο κόσμος βρίσκεται επιτέλους στο σωστό δρόμο... Ο μακρύς χειμώνας που πέρασαν οι άνθρωποι στην έρημο τους έχει προετοιμάσει για τους απλούστερους, ευτυχέστερους καιρούς που έρχονται» (Ο Αγγελιοφόρος του Νέου, Δεκέμβριος). Ανυπομονούμε για το 2012.